آشوب در شام؛ ثمره تقویت تروریسم در سوریه چه بود؟

قطع‌نظر از اینکه گروه‌های معارض مسلح در سوریه با محوریت گروهک تحریرالشام موفق به ایجاد یک حکومت نسبتاً یکپارچه در این کشور بشوند یا نه تا این لحظه حمایت از گروه‌های تروریستی در سوریه و از میان رفتن حکومت مرکزی و ارتش سوریه به چیزی بیش از فرش قرمز برای تعرض صهیونیست‌ها به خاک این کشور و آشوب و نبرد داخلی در شام تبدیل نشده است.

با تصرف دمشق، پایتخت سوریه در صبح روز ۹ دسامبر ۲۰۲۴ و سقوط حکومت بشار اسد، در ۲۰ روز اخیر برخلاف خوش‌بینی‌های برخی رسانه‌های بین‌المللی و دولت‌های غربی، رهاورد این تحولات جز تشدید درگیری‌های داخلی میان گروه‌های مختلف، اقدامات آفندی پردامنه از سوی رژیم صهیونیستی و کاهش جدی ضریب نفوذ دولت مرکزی بر شهرها و مناطق مختلف سوریه نبوده است.

در روزهای اخیر گروه‌های مختلف سوری با یکدیگر وارد درگیری‌های شدیدی شده‌اند. از یکسو نیروهای دموکراتیک سوریه (قسد) در استان دیرالزور در شمال شرق سوریه، با نیروهای حکومت جدید وارد درگیری شدند و از سوی دیگر میان نیروهای تحت فرماندهی تحریرالشام و اقلیت‌های دیگر از جمله مسیحیان و علوی‌ها نیز درگیری‌های شدیدی رقم خورده است.

روز گذشته گزارش‌های خبری از یک سو از درگیری‌های مسلحانه میان نیروهای فرماندهی عملیات نظامی مستقر در الجبله و نیروهای قسد در روستای الجنینه واقع در ساحل غربی رودخانه فرات در غرب دیر الزور از سوی دیگر خبر داد. منابع خبری گزارش داده‌اند که صدای تیراندازی و انفجارهایی نیز در شهر دیر الزور شنیده شده است، جایی که نیروهای وابسته به تحریرالشام وارد درگیری با گروهی از مسلحان ناشناس شدند.

همزمان با این تحولات، واحدهایی از فرماندهی عملیات نظامی وابسته به تحریرالشام در شهر المیادین استان دیر الزور، عملیات جستجو و دستگیری را آغاز کرده‌اند تا چهره‌ها و گروه‌های مسلح حامی حکومت پیشین سوریه را حذف کنند.

روسیا الیوم نیز در همین راستا نوشت: استان دیرالزور عمدتاً تحت کنترل حکومت خودمختار کردها با حمایت ایالات متحده قرار دارد، با این حال، پس از روی کار آمدن تحریرالشام در دمشق، شهر دیرالزور که پیشتر توسط نیروهای دولت اسد تخلیه شده بود، اکنون تحت کنترل نیروهای مسلح کرد مخالف حکومت خودخوانده مستقر در دمشق قرار گرفته است.

در عین حال گروه‌های مسلح تحت فرماندهی تحریرالشام در ۱۰ روز اخیر با تغییر جدی رفتار نسبت به اقلیت‌های علوی و مسیحی نیز درحال سخت‌گیری و شدت عمل هستند.

از سوی دیگر در پی تقویت گروه‌های معارض مسلح و از میان رفتن حکومت مرکزی در سوریه، صهیونیست‌ها درحال بهره‌گیری از این اختلافات داخلی برای تحقق اهداف اشغالگرانه خود هستند.

پیشروی های نظامی رژیم صهیونیستی در سوریه و اشغال برخی از مناطق راهبردی در جنوب این کشور نیز یکی دیگر از نتایج همین تحولات است. صهیونیست‌ها در این مدت سه اقدام راهبردی برای اشغالگری در سوریه انجام داده اند؛ ارتش رژیم در نخستین اقدام  طبق برنامه اعلامی خود در مناطقی فراتر از جولان اشغالی (که از سال ۱۹۶۷ در اشغال است) پیشروی کردند. این مناطق عمدتاً دو استان جولان و درعا را شامل می‌شود. گفته می‌شود محدوده تحت اشغال صهیونیست‌ها منطقه‌ای به عمق ۷ کیلومتر و طول ۱۳۵ مایل را دربر می‌گیرد.

همچنین در دومین اقدام، صهیونیست‌ها ۵۰۰ حمله به مراکز و مقرهای استراتژیک ارتش سوریه و پایگاه‌های هوایی این کشور انجام دادند و بیش از ۱۸۰۰ بمب بر روی این پایگاه‌ها فرو ریختند؛ به نحوی که گفته می‌شود سوریه تبدیل به یک کشور غیرنظامی شده است.

در سومین اقدام نیز رژیم صهیونیستی قصد دارد با هدف جلوگیری از برتری مطلق یک گروه بر سوریه و تداوم یافتن بحران داخلی به کردها در برابر نیروهای تحت الحمایه ترکیه کمک تسلیحاتی برساند.