استقلال؛ مشکل شخصیت‌سازی و نیاز به یک روح بزرگ

استقلال در حالی برابر پاختاکور ازبکستان در هفته پنجم لیگ نخبگان آسیا به تساوی بدون گل دست یافت که  هواداران این تیم به انتظار دیدن یک تیم جدید و شاید استقلالی از جنس موسیمانه در این مسابقه بودند.

استقلال در این دیدار با استفاده از سه دفاع مرکزی نشان داد که حتی با آمدن مربی جدید هم نتوانسته است از این مدل دفاعی بیرون بیاید و موسیمانه در این مسابقه به‌ناچار یا به‌اختیار به خط دفاع سه‌نفره روی آورده بود، باید دید این روند ادامه خواهد داشت یا تفاوت‌هایی در این تیم ایجاد خواهد شد اما وجه تمایز اصلی استقلال برابر پاختاکور نوع بازی این تیم بود که متفاوت از قبل به چشم می‌آمد، به‌خلاف قبل بازی توپگرا و مالکانه در دستور کار استقلال قرار گرفت و اصرار به بازی و ساخت بازی از خط دفاعی و دروازه‌بان از شاخصه‌های نمایش این تیم مقابل پاختاکور بود. حضور پررنگ سیدحسین حسینی در امر بازی‌سازی نشان داد که موسیمانه علاقه به بازی کنش‌گرا در زمین دارد. از نکات جالب در این سبک بازی تعداد بالای پاس در بعضی از لحظات در ساختار گسترش بازی این تیم است.

هرچند حدود بیست روز زمان و به تعویق انداختن مسابقه حذفی مقابل مس کرمان برای آماده شدن و بازی در آسیا وجود داشت و این زمان برای تأثیر کوتاه‌مدت کافی به‌نظر می‌رسد اما نمی‌توان از کادر فنی این تیم انتظار معجزه داشت. ویرانه استقلال در حالی در اختیار موسیمانه قرار گرفته است که این مربی به‌ناچار به مسابقات تیم‌های پایه سر می‌زند تا نداشته‌هایش را از آنجا تأمین کند.

استقلال در تمامی ابعاد چه داخل زمین و چه شخصیتی دچار خسران عجیبی در این دو فصل اخیر شده است، برای ساختن تیمی قوی و سازمان‌یافته داخل زمین ابتدا نیاز به ساختن شخصیت این تیم وجود دارد و برای شخصیت‌سازی و ترمیم این فضا هم ذهنیتی فراتر از ذهنیت زمان حاضر استقلال نیاز است، بردن می‌تواند یکی از ابعاد این شخصیت‌سازی باشد که پله اول این موضوع در گل نخوردن تیم است، اتفاقی که برای استقلال موسیمانه در دو بازی اخیر افتاده است. این را که گل نخوردن  یا کلین شیت چه‌ارتباطی در شکل‌گیری شخصیت تیمی دارد، باید در اعتماد به نفس در یک تیم جست که از این طریق به تیم تزریق خواهد شد، به تعداد گل خورده این تیم تا قبل از دیدار با مس رفسنجان توجه کنید، کلین شیت در دو دیدار نشان از موج مثبت در شریان‌های این تیم است.

موسیمانه برای ساختن و معماری بنا،‌ ابتدا روی گل نخوردن و سپس شکل دادن بازی حساب ویژه‌ای باز کرده است اما فارغ از این دو بحث این تیم نیاز به یک روح بزرگ هم برای بردن دارد تا بتواند ورق را برگرداند. به‌نظر می‌رسد در این مورد به‌دلیل شناخت از شخصیت بازیکنان، نقش اعضای ایرانی کادر فنی پررنگ‌تر از قبل باشد.

استقلال حالا با اصرار در بازی‌سازی از زمین خودی قطعاً با پرس شدید حریف روبه‌رو خواهد شد و برای شکستن این فشار نیاز به خلاقیت بیشتر در خط هافبک این تیم است، موردی که در این تیم فعلاً دیده نمی‌شود، موسیمانه کم‌کم باید برای این مسئله هم فکری کند تا بتواند هم به ارائه بازی موردنظر خود برسد و هم توانایی ایجاد موقعیت در یک‌سوم دفاعی حریفان را داشته باشد. تکرار این موضوع خالی از لطف نیست که عدم خلاقیت در خط هافبک استقلال هم همچنان توی ذوق می‌زند.