انتقادات به انتصاب صالحی در بنیاد ایرانشناسی به اوج رسید/ ادامه انتصابات سیاست‌زده

گروه فرهنگی خبرگزاری عصرقانون: علی‌اکبر صالحی، عضو پیشین هیئت دولت و رئیس اسبق سازمان انرژی اتمی ایران، اخیراً به‌عنوان رئیس بنیاد ایرانشناسی منصوب شده است. این انتصاب، واکنش‌ها و انتقادات گسترده‌ای را در میان محافل دانشگاهی، فرهنگی، و رسانه‌ای در ایران به‌دنبال داشته است که در جدیدترین این واکنش ها شاهد انتشار نامه سرگشاده کانون ایران‌شناسی دانشگاه تهران خطاب به علی‌اکبر صالحی بودیم .

 دلایل انتقادات:
غیربومی‌بودن تخصص صالحی برای بنیاد ایرانشناسی: بسیاری از منتقدان معتقدند که این بنیاد به‌عنوان نهادی برای پژوهش‌های فرهنگی، تاریخی و ایرانشناسی، نیازمند مدیریتی از حوزه‌های تخصصی تاریخ، فرهنگ و ایرانشناسی است. اما انتصاب فردی با سوابق سیاسی و دیپلماتیک، که بیشتر به حوزه‌های خارج از موضوع ایرانشناسی مرتبط می‌شوند، تعجب‌برانگیز بوده است. منتقدان تأکید می‌کنند که بنیاد باید «مأمن ایرانشناسان برجسته باشد» و از سیاست‌زدگی دور نگه داشته شود.

نگرانی از سیاسی‌بودن این انتصاب: بسیاری از جامعه علمی و فرهنگی بر این باورند که انتصاب صالحی به‌نوعی یک تصمیم سیاسی است که می‌تواند موجب محدود شدن فعالیت‌های مستقل علمی و پژوهشی بنیاد ایرانشناسی شود. برخی منتقدان اشاره دارند که حضور افراد سیاسی در چنین سمت‌هایی ممکن است بی‌طرفی علمی و استقلال پژوهشی را تحت تأثیر قرار دهد.

عدم شفافیت در زمینه برنامه‌های بنیاد ایرانشناسی: انتقاد دیگری که مطرح شده این است که بنیاد ایرانشناسی فاقد برنامه مشخص و چشم‌انداز روشن برای توسعه و پیشبرد اهداف خود در زمینه ایرانشناسی است. بسیاری از پژوهشگران بر این باورند که انتصاب فردی با تخصص غیرمرتبط می‌تواند به کاهش کیفیت تحقیقات و عدم تحقق اهداف این بنیاد منجر شود.

واکنش‌ها و نظرات: حامیان این انتصاب معتقدند که تجربه دیپلماتیک و مدیریتی علی‌اکبر صالحی می‌تواند برای جذب منابع و پیشبرد اهداف فرهنگی و علمی بنیاد ایرانشناسی مفید باشد. آنان بر این باورند که صالحی سابقه فعالیت‌های طولانی در عرصه‌های دیپلماتیک و علمی دارد که می‌توانند به تسریع اهداف این بنیاد کمک کند اما این استدلال ها هم از حجم انتقادات کم نکرده است. از سویی برخی دانشگاهیان و کارشناسان هشدار می‌دهند که تداوم انتصابات سیاسی در چنین نهادهایی می‌تواند به کاهش اعتماد عمومی نسبت به استقلال نهادهای علمی و فرهنگی منجر شود. آنان پیشنهاد می‌کنند که از افراد متخصص و فعال در حوزه ایرانشناسی استفاده شود تا اهداف پژوهشی و فرهنگی این بنیاد به‌صورت دقیق‌تری پیش برود.