سوال از وزیر کشور درباره کنسرت‌های جنجالی/ اینجا عروسی نیست!

گروه فرهنگی عصرقانون: در پی برگزاری کنسرت‌های مبتذل در سالن اجتماعات و تالار وزارت کشور، حجت الاسلام مجتبی ذوالنوری، نماینده مردم قم در مجلس شورای اسلامی، در جهت ایفای نقش نظارتی مجلس، سوال مهمی را از وزیر کشور مطرح و در مسیر و فرآیند بررسی قانونی مجلس قرار داد.

متن سوال:

برادر گرامی جناب آقای دکتر اسکندر مومنی

وزیر محترم کشور

سلام علیکم

اگر وزارت کشور وظایف خود را در تعالی فرهنگی، تعمیق و ترویج ارزش‌های دینی و ملی، گسترش و حفظ هنجارهای اجتماعی و اخلاقی در سطح کشور انجام نمی‌دهد، چرا ساختمان مرکزی خود که محل استقرار همه بضاعت وزیر و ستاد وزارت کشور است را محل ترویج بی بند و باری، لاابالیگری، حرمت‌شکنی و هتک ارزش‌های پذیرفته شده دینی و ملی مردم مسلمان و دیندار کشور کرده است؟!!!

شرح سوال:

آقای وزیر!!!

قرآن کریم می‌فرماید:

الَّذِینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاهَ وَآتَوُا الزَّکَاهَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَهُ الْأُمُورِ
سوره مبارکه حج آیه ۴۱

آنهایی که اگر در روی زمین به آنان اقتدار و تمکن (حاکمیت) دهیم نماز به پا می‌دارند و زکات می‌دهند و امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند و (از هیچکس جز خدا نمی‌ترسند چون می‌دانند که) عاقبت کارها به دست خداست.

آقای وزیر!!!
همانطور که مستحضرید در بین وزارتخانه‌های دولت، وزارت کشور بیشترین مسئولیت را در صیانت از قوانین، حفظ و تعالی فرهنگ دینی، مذهبی و ملی مردم، حفظ و تقویت و تعالی هنجارهای اجتماعی، حفظ، تحکیم و تقویت امنیت اجتماعی از جمله امنیت روانی و اخلاقی جامعه و بسیاری از وظایف و مسئولیت‌های از این جنس را عهده دار می‌باشد.

ولی متأسفانه در اثر ترک فعل، بی عملی و ناکارآمدی وزارت کشور، نه تنها شاهد اوضاع آشفته، بی سروسامان، رها شده و هنجارشکنی‌های تأسف بار توسط افراد لاابالی و آسیب‌های اجتماعی غیر قابل قبول و خارج از قاعده هستیم که می‌رود تا بنیان‌های ارزشی و کانون خانواده ایرانی را در معرض تهدید جدی فرار دهد، بلکه با هزاران تأسف می‌بینم که ساختمان ستاد اصلی وزارت کشور که محل استقرار خود وزیر کشور جمهوری اسلامی است تبدیل گردیده است به محل امنی برای برگزاری کنسرت‌های هنجارشکنانه که وزیر و وزارت کشور و زیرمجموعه‌های عریض و طویل آن وظیفه مقابله با آن را دارند.

از دشمنان برند شکایت به دوستان

چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم؟

آقایی که وزیر کشور جمهوری اسلامی هستید که محصول خون صدها هزار شهید گلگون کفن، مفقودالجسد و مفقودالاثر است؟ چرا علاوه بر ترک فعل و وظیفه با تبدیل سالن اجتماعات وزارت کشور و امکانات دولتی و بیت‌المال به محل اجرای کنسرت‌های مبتذل، عامل و زمینه‌ساز عادی سازی هنجارشکنی، زدودن قبح فساد، لاابالیگری، شکسته شدن مرزهای دینی و اخلاقی، رواج بی‌بندوباری و از بین رفتن امنیت اخلاقی و روانی جامعه شده‌اید؟!!

شاید برای اینکه به فاجعه این روزهای کنسرت های پاپ پی ببریم بد نیست نگاهی بیندازیم به نظرات زنده یاد ناصرچشم آذر آهنگساز مطرح درباره این کنسرتها:

«من به دیدن هشت برنامه از کنسرت های در حال اجرای آن روزها که توسط همکاران جوانم اجرا می شد رفتم. برآیند نهایی تحلیل من از این برنامه ها این بود که احتمالا آدرس برنامه ها را اشتباهی رفته ام. این برنامه ها بیشتر از اینکه شبیه کنسرت باشند، شبیه عروسی پسرخاله و پسرعمه هایمان بود. کلیت آنها در یک چیز خلاصه شده بود.

خواندن خواننده و همراهی مردم و بعد هم کمی تشویق در فرم جیغ و داد، به علاوه کمی افکت و نورپردازی اعصاب خردکن! نه! این کنسرت نیست! کنسرت با مجلس عروسی پسرخاله من و شما فرق دارد. البته همین جا کنسرت گروه «دوتار» را مستثنا کنم! کنسرت یعنی محل عرضه موسیقی! پس باید محتوا داشته باشد! یعنی قطعات اجرا شده، بخش به بخش و موتیف به موتیف، ارزش موسیقایی داشته باشد! از این منظر بهترین نوع کنسرت، همچنان کنسرت قطعات کلاسیک است.»