«شهادت»؛ مزد ۳۷ سال مجاهدت «حبیبِ مقاومت»

تقدیر ثابت کرد شفای سردار در چشم بازکردن دوباره در تهران نبود بلکه شفا و بهبودی او در پیوستن به مجاهدینی بود که او ۳۷ سال در میدان جهاد بدرقه‌شان کرده اما از همراهی‌شان در شهادت جامانده بود.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نهم شهریور ماه بود که خبر شهادت سردار احمد غلامی در شبکه‌های اجتماعی و روز بعد از آن در برخی رسانه‌ها دست به دست می‌شد. اما طولی نکشید که منبع منتشر کننده خبر یعنی مجمع رزمندگان لشکر ۱۰ سید الشهدا خبر را تکذیب کرد. مشخص شد سردار که از ناحیه سر بر اثر اصابت ترکش به شدت مجروح شده است همچنان در کماست و در بیمارستان شهر حلب نفس می‌کشد. هرچند سطح هوشیاری اش بسیار پایین بود و به علت صدمات وارده ترس از دست دادنش دل خیلی‌ها را لرزانده بود اما چند روز بعد با خبر بالا رفتن سطح هوشیاری سردار، امیدواری اطرافیان را برای بازگشتش زیاد کرد. حالا همه برای بهبودی‌اش دست به دعا برداشته بودند، اما تقدیر ثابت کرد شفای سردار در چشم بازکردن دوباره در تهران نبود بلکه شفا و بهبودی او در پیوستن به مجاهدینی بود که او سال‌ها در میدان جهاد بدرقه‌شان کرده بود اما از همراهی‌شان در شهادت جامانده بود. سردار ۳۷ سال از قافله شهیدان جامانده بود اما تقدیر بر این بود که در سوریه نام شهید مدافع حرم برای او جاودانه بماند. به همین دلیل بعد از ۱۱ روز کما خبر شهادتش را روانه تهران کرد.

احمد غلامی از فعالان مبارزه با اشرار قبل از دوران دفاع مقدس در کردستان و غرب کشور بود. وقتی جنگ تحمیلی آغاز شد در عملیات‌های مختلف حضور فعال داشت و از فرماندهان حاضر در عملیات های فتح المبین و بیت المقدس بود بعد از آن به‌همراه شهید علیرضا موحد دانش و کاظم رستگار به تأسیس لشکر ۱۰ سیدالشهدا(ع) همت گمارد و در این لشکر جانشین حاج کاظم رستگار فرمانده این لشکر بود. تا زمانی که او به شهادت رسید در این سمت فعالیت می‌کرد و بعد از آن تیپ ۱۱۰ خاتم الانبیا را راه‌اندازی کرد و فرمانده این تیپ شد. بعد از اتمام ۸ سال دفاع مقدس نیز یکی از معاونین عملیات نیروی زمینی سپاه پاسداران شد و تا زمان بازنشستگی در همین سمت ماند.