مراسم وداع با فوتبالیست ملی زن برگزار شد

به گزارش گروه ورزشی عصر قانون، مراسم تشییع پیکر مرحومه ملیکا محمدی، بازیکن تیم ملی فوتبال بانوان کشورمان از ساعت ۱۰ صبح امروز در ورزشگاه آزادی برگزار شد.

* در این مراسم بازیکنان و اعضای کادرفنی تیم‌های ملی فوتسال و فوتبال بانوان، برخی باشگاه‌ها، مهدی تاج، رئیس، مهدی نبی، نایب رئیس، احسان اصولی، عضو هیات رئیسه و سخنگو طهمورث حیدری، عضو هیات رئیسه، هدایت ممبینی، مریم کاظمی‌پور، معاون بانوان وزارت ورزش و جوانان، مریم منظمی، نایب رئیس بانوان فدراسیون فوتبال حیدر بهاروند، رئیس سازمان لیگ، محمدرضا کشوری‌فرد، دبیر سازمان لیگ، هادی آیت‌اللهی، نایب رئیس پیشین فدراسیون، تعدادی دیگر از مسئولان فدراسیون و سازمان لیگ، عادل فردوسی‌پور، ابراهیم شکوری، جواد کاظمیان، حسین ماهینی و تعدادی از شرکت کنندگان در دوره تربیت مدرس حضور داشتند.

* برخلاف غیبت نمایندگان استقلال، حسین خبیری، به نمایندگی از باشگاه پرسپولیس در این مراسم حضور داشت و نمایندگان سپاهان نیز شرکت کرده و بنری برای تسلیت به خانواده آن مرحومه نصب کرده بودند.

* همبازیان ملیکا محمدی با پوشیدن پیراهن منقش به شماره ۱۸ در مراسم حاضر شدند.

* آندرانیک تیموریان، به نمایندگی از کادرفنی تیم ملی در این مراسم شرکت کرده بود.

* مادر و خواهر ملیکا محمدی با پوشیدن پیراهن شماره ۱۸ وی در تیم ملی در این مراسم شرکت کردند. مادر ملیکا پس از حضور مهدی تاج در این مراسم از رئیس فدراسیون فوتبال تشکر کرد.

* در زمان اجرای مارش نظامی، حاضران برای ادای احترام به آن مرحومه ایستاده بودند.

ملیکا با هزینه خودش به ایران می‌آمد

مهدی تاج که با چشمانی گریان سخنرانی می‌کرد، ضمن عرض تسلیت به خانواده آن مرحومه و جامعه فوتبال، ورزش کشورو رسانه‌ها، اظهار داشت: غم‌سنگینی روی دوش و قلب همه اهالی فوتبال است. پدر گرامی‌اش تسلیت ویژه می‌گویم. او علاقه زیادی به پرچم، پیراهن و فوتبال مملکت‌مان داشت. با هزینه‌های خودش به کشورمان می‌آمد. به مادر و خواهرش هم تسلیت می‌گویم.

دلتنگی دختر ایران تمام وجود ما را فراگرفته است

سپس مادر آن مرحومه نیز عنوان کرد: زندگی باطراوت و باشکوه ملیکا محمدی، دختر ایران را با هم جشن می‌گیریم. زندگی او هرچند کوتاه، اما سرشار از انگیزه. سپاس‌گذاریم که در کنار بازی کردنش، عشق مهربانی، تلاش، جسارت و مبارزه را عشق کرد.

وی افزود: ملیکا به عنوان دختر ما به پا عرصه زمین گداشت و به نام دختر ایران به آسمان‌ها رفت. همراهی با ملیکا از بدو تولد به من آموخت وقتی کودکی وارد زندگی‌تان می‌شود زمان آن است زندگی را دوباره یاد بگیرید. ملیکا راه صد ساله را یک شبه رفت تا به محبوب خود رسید. از کودکی هم به فوتبال عشق می‌ورزید و هم دغدغه بهتر کردن زندگی هم نوعان را داشت.

در ادامه این مادر به تشریح زندگی و فعالیت‌های حرفه‌ای دخترش پرداخت و اعلام کرد امروز هیچ حسرتی بر دل نداریم، اما دلتنگی دختر ایران تمام وجود ما را فراگرفته است.

* مریم کاظمی‌پور، معاون بانوان وزارت ورزش و جوانان نیز دیگر سخنران این مراسم بود.

*پایان بخش مراسم امروز روضه‌خوانی، اهدای گل بر و تشییع پیکر شادروان محمدی داخل ورزشگاه بود.

* پس از تشییع پیکر شادروان محمدی، خواهر او در اقدامی نمادین ۴ گوشه زمین فوتبال را بوسید.

دختر من قهرمان نبود، پهلوان بود

پدر ملیکا محمدی پس از این مراسم در گفتگو با خبرنگاران گفت: این دختر از بچگی عاشق فوتبال بود. ۱۱ سالگی به تیم ملی دعوت شد. تمام رده‌های تیم ملی را پشست سر گذاشت. بعد رفت و دوره دید. همیشه عاشق تیم ملی بود. باشگاه‌های ایران او را خواستند. اول به خاتون بم و سپس به ملوان رفت. بعد به سپاهان رفت. خاتون بم گفت می‌خواهیم به آسیا برویم، مجددا به این تیم برگشت و بعد هم آن اتفاق افتاد. برای دوره تکمیلی به آمریکا رفت. فوتبال عشق او و در ذات و خونش بود. به آمریکا رفت و باعث پیشرفتش هم شد. برگشت که به وطنش خدمت کند. از همه مردم ایران و مسئولین تشکر می‌کنم. دختر من قهرمان نبود، پهلوان بود.

دوست داشتم به جای ملیکا در آزادی دور افتخار بزنم، او لایق چنین بدرقه‌ای بود

خواهر ملیکا محمدی نیز گفت: امیدوارم ملیکا‌هایی که ماندند دست از تلاش برندارند. مثل ملیکا پرقدرت و مصمم ادامه بدهند و رویا‌های او را زنده کنند. از همه عزیزانی که تشریف آوردند، مارا همراهی کردند و تنها نگذاشتند، تشکر می‌کنم. برای من یک آرزو بود که با ملیکا در آزادی خداحافطی کنیم. او به خاطر عشقش که وطن و فوتبال بود، رفاه را کنار گذاشت و همه سختی‌ها را به جان خرید. لایق همچین بدرقه‌ای بود. نتوانست در آزادی بازی کند، اما دوست داشتم از طرف او در آزادی دور افتخار بزنم و مثل همه بازیکنان چهارگوشه مستطیل سبز را ببوسم. همین کار را در ورزشگاه حافظیه شیراز هم انجام دادیم. من فوتبالیست نیستم. امروز اولین بوسه‌ای که روی زمین آزادی زدم حس کردم با حافظیه فرق می‌کند. یاد ملیکا افتادم که همیشه می‌گفت پایم روی چمن مصنوعی درد می‌گیرد. عاشق بازی روی چمن طبیعی بود. امروز فرقش را حس کردم.