مهم‌ترین مزیت اقتصادی ایران در بیش از ۱۰۰ سال گذشته صنعت نفت و گاز بوده است. تا آنجا که این صنعت بر دیگر بخش‌های اقتصادی سایه انداخته و پیشرفت و توسعه این صنعت، موتور محرکه پیشرفت و توسعه اقتصادی ایران است. با توجه به اهمیت نفت در اقتصاد ایران، تحریم‌ها نیز بر مدار این صنعت همواره متمرکز بوده؛ تحریم‌هایی که به بهانه‌های واهی و با هدف کاهش صادرات و درآمدهای نفتی ایران اعمال شده است. نکته مهم آن است که این تحریم‌ها هر زمان شدت گرفته، تولید و صادرات نفت ایران را با کاهش همراه کرده است. بااین‌حال، با روی کار آمدن دولت سیزدهم و با وجود تداوم تحریم‌های پیشین و اعمال دور تازه تحریم‌ها، تولید و صادرات نفت ایران با افزایش همراه شد و از محل همین افزایش، درآمدهای نفتی نیز در این دولت در مقایسه با سال پایانی دولت دوازدهم رشدی حدود ۳ برابری را به ثبت رساند. درواقع دولت شهید رئیسی توانست بدون تکیه بر عوامل خارجی و با اعتماد به توان و تخصص ایرانی، تولید نفت را بیش از ۶۰درصد افزایش دهد، ۵۰ میلیون مترمکعب به ظرفیت تولید گاز اضافه کند، ظرفیت تولید پالایشی کشور را ارتقا بخشد و درمجموع با رشد صادرات، درآمد بیشتری برای کشور ایجاد کند. با توجه به این افزایش ظرفیت‌ها در صنعت نفت، رشد اقتصادی بالایی برای کشور ایجاد شد. به گفته رئیس کل بانک مرکزی، بخش واقعی اقتصاد کشور در سال ۱۴۰۲ براساس قیمت پایه رشد ۴.۵درصدی و به قیمت بازار، رشد ۵درصدی را تجربه کرده است. بخش نفت نیز پارسال رشد ۱۴.۷درصدی را ثبت کرد. وی با اشاره به روند افزایشی ذخایر ارزی کشور تصریح کرد: با دیپلماسی پولی و بانکی و افزایش وصول درآمدهای نفتی و گازی کشور هم کمیت و هم کیفیت دارایی‌های ارزی کشور افزایش یافته و برخلاف انتقادها و گزاره‌های خبری نادرست، بانک مرکزی هرگز از دارایی‌های ارزی کشور و ارزپاشی برای مدیریت بازار ارز ازجمله در مقطع کنونی استفاده نکرده است. آمارهای بانک مرکزی نیز البته این موضوع را تأیید می‌کند. براساس این آمارها، ایران در سال ۱۳۹۹ و سال پایانی دولت دوازدهم، ۷ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار درآمد نفتی وصول کرده است. این عدد در سال ۱۴۰۲ با فعال‌شدن دیپلماسی انرژی در وزارت نفت و افزایش صادرات نفت به بیش از ۲۸ میلیارد دلار رسیده است.