طی روزهای اخیر در کنار جریان‌سازی رسانه‌های غربی مبنی بر نقش‌آفرینی تهران به نفع مسکو در جریان جنگ اوکراین شاهد اقدام‌های تحریمی غرب علیه جمهوری اسلامی ایران بوده‌ایم.

ابتدا روز سه شنبه (۲۰ شهریور) سه کشور انگلیس، فرانسه و آلمان موسوم به تروئیکای اروپا با تکرار ادعاهای بی‌اساس درباره ارسال موشک‌های بالستیک ایران به روسیه، تحریم‌های جدیدی را علیه تهران وضع کردند.

در بیانیه مشترک تروئیکا که یک نسخه آن در وبسایت وزارت امور خارجه آلمان منتشر شد، آمده: دولت‌های فرانسه، آلمان و بریتانیا به شدت صادرات موشک‌های بالستیک ایران توسط روسیه را محکوم می‌کنند. این اقدام که افزایش حمایت نظامی ایران از جنگ تجاوزکارانه روسیه علیه اوکراین به شمار می‌رود سبب می‌شود تا موشک‌های ایران به خاک اروپا برسد و رنج مردم اوکراین را افزایش دهد.

همان روز وزارت امور خارجه انگلیس با صدور بیانیه‌ای از تحریم ۷ فرد و نهاد مرتبط با ادعای بی‌اساس ارسال موشک‌های بالستیک از سوی ایران به روسیه در جنگ علیه اوکراین خبر داد.

سپس آمریکا نیز به این موج ضدایرانی ملحق شد و وزارت خزانه‌داری این کشور در تداوم سیاست دوگانه دیپلماسی و فشار، ۲۰ فرد، نهاد و کشتی شامل ۱۰ فرد، ۶ نهاد و ۴ کشتی در ایران و روسیه را به بهانه ادعای ارسال موشک از سوی تهران به مسکو برای بکارگیری در جنگ علیه اوکراین تحریم کرد.

این موج تحریم‌ها با واکنش ایران همراه شد و «ناصر کنعانی» سخنگوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در این باره اظهار کرد: ‏صادرکنندگان جنگ‌افزار، موشک و بمب‌های ممنوعه و ۲۰۰۰ پوندی به رژیم صهیونیستی که مناطق شهری، منازل و اردوگاه‌های مسکونی آوارگان فلسطینی در ‎غزه و کرانه غربی را مورد حمله قرار می‌دهد، چگونه به خود حق می‌دهند ایران را با ادعاهای پوچ و بی‌اساس فروش موشک مورد تحریم قرار دهند؟!

وی پیشتر همکاری نظامی ایران و روسیه را به مراتب قدیمی‌تر از تاریخ آغاز جنگ اوکراین و در چارچوب توافقات دوجانبه و مبتنی بر نُرم‌ها و حقوق بین‌الملل دانسته و گفته‌بود: همانگونه که بارها تاکید گردید، جمهوری اسلامی ایران ضمن مخالفت با جنگ، از راهکار سیاسی برای حل و فصل اختلافات روسیه و اوکراین و پایان بخشیدن به درگیری‌های نظامی حمایت می‌کند.

به نظر می‌رسد که قدرت‌های غربی در پشت پرده دور تازه اتهام‌زنی‌های خود علیه جمهوری اسلامی ایران با محوریت جنگ اوکراین هدف‌های مشخصی را دنبال می‌کنند؛ هدف‌هایی که دست‌کم به سه مورد از آنها در ادامه اشاره خواهد شد؛

۱. مانع‌تراشی در برابر قدرت‌یابی افزون‌تر ایران

سیاست فشار حداکثری علیه جمهوری اسلامی ایران برای جلوگیری از قدرت‌یابی افزون‌تر تهران در منطقه و جهان موضوع جدیدی نیست اما در این روزها شدت گرفته‌است زیرا همزمان با پیشرفت‌های قابل توجه هسته‌ای و البته توسعه نفوذ قدرت منطقه‌ای کشورمان، قدرت‌های غربی احساس خطر کرده‌اند. آنها سعی دارند از طریق طرح اتهام‌های مختلف علیه ایران، تا جای ممکن زمینه‌های مساعدی را جهت اجرای سیاست‌ها و اقدام‌های خصومت‌آمیز علیه کشورمان فراهم سازند.

در حقیقت، آنها به دنبال ایجاد بسترهایی هستند تا از طریق آنها بتوانند به اقدام‌های غیرقانونی خود علیه ایران مشروعیت بخشی کنند و در عین حال، موانع گسترده‌تری را پیش پای اوج گیری قدرت بین‌المللی ایران قرار دهند.

البته نمی‌توان منکر تأثیر تحریم‌ها بر زندگی مردم بود و در همین راستا سخنگوی وزارت خارجه کشورمان سه شنبه شب در یک موضع‌گیری رسانه‌ای در این باره اظهار داشت: این اقدام سه کشور اروپایی ادامه سیاست خصمانه غرب و اعمال تروریسم اقتصادی علیه مردم ایران است که با اقدام متناظر و متناسب جمهوری اسلامی ایران روبه‌رو خواهد شد.

تردیدی وجود ندارد که غرب با این انگیزه تحریم‌ها را تشدید می‌کند که فشار اقتصادی بر مردم در ایران بین مردم و مسؤولان شکاف ایجاد کند. به عنوان نمونه تحریم «ایران‌ایر» و لغو خدمات هوایی دوجانبه با ایران که در بیانیه تروئیکای اتحادیه اروپا آمده‌است، مردم را بیشتر تحت فشار قرار خواهد.

۲. انحراف افکار عمومی از جنایت‌ها در غزه

در حالی که همه نگاه‌ها طی بیش از ۱۱ ماه اخیر به جنایت‌های رژیم صهیونیستی تحت لوای غرب در نوار غزه که تا کنون به شهادت بیش از ۴۱ هزار نفر از مردم بیگناه این باریکه منجر شده‌، متمرکز است اما تروئیکا و آمریکا قصد تغییر این معادله را دارند.

کشورهای تحریم‌کننده ایران که بزرگترین صادرکنندگان به اراضی اشغالی به شمار می‌روند، سعی دارند تا جای ممکن توجه‌های بین‌المللی را از اقدام‌های جنایت‌کارانه خود در همدستی با رژیم اشغالگر قدس در قتل عام مردم فلسطین منحرف کنند.

انگلستان، فرانسه، آلمان و آمریکا، از جمله کشورهایی هستند که بیشترین میزان کمک‌های مالی و تسلیحاتی را به رژیم صهیونیستی چه در بحبوحه جنگ غزه و چه قبل از آن ارائه کرده‌اند. بر اساس گزارش مؤسسه تحقیقات صلح بین‌الملل استکهلم (سیپری) رصد حجم تسلیحاتی که بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۳ به رژیم اشغالی ارسال شده‌است، نشان می‌دهد که سهم آمریکا به عنوان جایگاه اول ۶۵.۶ درصد بوده‌است. دو کشور آلمان و ایتالیا نیز به ترتیب با ۲۹.۷ و ۴.۷ درصد در جایگاه دوم و سوم ارسال جنگ‌افزار به رژیم صهیونیستی قرار داشته‌اند. البته در جریان جنایات غزه که وارد دوازدهمین ماه خود شده، حجم تسلیحات آمریکایی به مراتب افزایش پیدا کرده‌است که در این نمودار مشخص نیست.

این سیل تسلیحات آمریکایی و اروپایی که در پساطوفان‌الاقصی شدت یافته‌، سبب شده‌است تا شاهد اعتراض‌های گسترده افکار عمومی غربی علیه دولت‌هایشان باشیم؛ موضوعی که یکی از نمودهای عینی خود را در قالب اعتراض‌های گسترده جامعه دانشگاهی آمریکا به دولت این کشور و رویکردهای آن در رابطه با جنگ غزه به نمایش گذاشته‌است.

از این رو، جریان‌های سیاسی و رسانه‌ای غربی با طرح اتهام‌های واهی علیه کشورمان سعی دارند تا جای ممکن توجه افکار عمومی بین‌المللی را از اقدام‌های جنایت‌کارانه خود منحرف و معطوف به جمهوری اسلامی ایران و بحران اوکراین کنند.

۳. بهانه‌ای برای توجیه تشدید کمک‌ها به اوکراین

دقیقاً همان روز (سه شنبه ۲۰ شهریور) که اروپا و آمریکا ایران را بدون دلیل موجه تحریم کردند، شاهد ماهیگیری مقام‌های کی‌یف از آب گل آلود بودیم. به عنوان نمونه «آندری یرماک» رئیس دفتر «ولودیمیر زلنسکی» رئیس جمهوری اوکراین با تکرار ادعاهای غرب مبنی بر ارسال موشک‌های ایران به روسیه، گفت که غرب باید به کی‌یف اجازه دهد تا از موشک‌های دوربرد برای حمله به خاک روسیه استفاده کند.

یرماک در شبکه اجتماعی «ایکس» (توییتر سابق) از کشورهای غربی درخواست کرد که مجوز استفاده از سلاح‌های دوربرد علیه خاک روسیه را برای اوکراین صادر کنند و نوشت: «ما به مجوز برای استفاده از تسلیحات غربی علیه اهداف نظامی در خاک روسیه، تهیه موشک‌های دوربردتر و تقویت سیستم‌های دفاع هوایی نیاز داریم.»

فردای آن روز (چهارشنبه ۲۱ شهریور) «آنتونی بلینکن» و «دیوید لمی» وزرای امور خارجه آمریکا و انگلیس وارد کی‌یف شدند. در جریان این سفر از ارائه بسته جدید یک میلیارد و ۴۹۸ میلیون دلاری برای حمایت اوکراین خبر دادند که از این میزان ۷۱۷ میلیون دلار سهم واشنگتن و ۷۸۱ میلیون دلار سهم لندن است.

فرجام سخن

کشورهای اروپایی که همواره در حوزه بین‌الملل از واشنگتن دنباله‌روی می‌کنند این بار نیز به همراه آمریکا در صددند با این موج تحریم و فشار علیه جمهوری اسلامی ایران بین مردم و مقام‌های کشورمان شکاف ایجاد کنند به آن امید که افکار عمومی داخلی به سمتی سوق یابد که همکاری تهران- مسکو را تحت شعاع قرار دهد.

افزون بر آن، غرب با این اقدام در صدد انحراف افکار عمومی جهان از جنایت‌های رژیم صهیونیستی در کرانه باختری و غزه به سمت ایران و بحران اوکراین برآمده‌است؛ ضمن آنکه متهم‌سازی ایران به ارسال پهپاد، موشک بالستیک و غیره به روسیه، کمک‌های هنگفت غرب به اوکراین را توجیه می کند همانند بسته یک میلیارد و ۴۹۸ میلیون دلاری تروئیکا و آمریکا که بلافاصله روز بعد از تحریم ایران در جریان سفر وزرای امور خارجه آمریکا و انگلیس به کی‌یف ارائه و رسانه‌ای شد.