چاپ صفحه

گروه سیاسی عصرقانون: احمد نقیب‌زاده استاد تمام دانشگاه تهران که کتاب هایش نیز توسط انتشارات سمت منتشر می‌شود به تازگی در گفت و گویی ضدایرانی با خبرگزاری یورونیوز مدعی شده است که «فروپاشی جمهوری اسلامی مانند شوروی خواهد بود و حمله اسرائيل قطعی است»

البته رفتارهای هنجارشکن و هتاکانه برخی اساتید دانشگاه ها طی سالیان اخیر به مساله ای تکراری بدل شده است که بسیاری عدم برخورد لازم و قاطع دستگاه های امنیتی با اینگونه اساتید را دلیل تکرار اقدامات ضدملی این افراد می دانند.

حضور اساتید هتاک در دانشگاه‌های ایران و عدم برخورد کافی در سال‌های اخیر، موضوع رفتار و گفتار برخی از اساتید در دانشگاه‌های ایران مورد توجه و نگرانی قرار گرفته است. گزارش‌ها و شواهد نشان می‌دهد که برخی از این افراد به طور علنی و غیرقانونی به توهین به اعضای محترم جامعه، ارزش‌ها، و عقاید نزدیک به نظام جمهوری اسلامی پرداخته‌اند. حضور اساتید هتاک

از سوی متاسفانه برخی از اساتید در کلاس‌های درس و گفتگوهای عمومی، به ترویج نظراتی می‌پردازند که نه تنها با اصول اخلاقی و علمی متعارف سازگار نیست، بلکه ممکن است به تحکیم فرهنگ و تعاملات محترمانه در محیط دانشگاه آسیب برساند.

عدم برخورد کافی با اینگونه اساتید

با وجود انتقادات گسترده از رفتار این اساتید، به طور کلی، واکنش نهادهای دانشگاهی و وزارت علوم به این مسئله کند و ناکافی بوده است. در حالی که قوانین و دستورالعمل‌هایی برای برخورد با تخلفات اخلاقی و حرفه‌ای وجود دارد، اما اعمال این قوانین به گونه‌ای که موثر باشد، به طور معمول در عمل با چالش‌هایی مواجه است. بسیاری از دانشجویان و اعضای هیئت علمی از عدم شفافیت و عدم پاسخگویی در این موارد انتقاد کرده‌اند. عوامل مؤثر در عدم برخورد

1. عدم شفافیت: فرایندهای رسیدگی به تخلفات اغلب غیرشفاف است و این مسأله موجب ناامیدی و بی‌اعتمادی در بین دانشجویان می‌شود. 2. فشارهای سیاسی: در برخی موارد، فشارهای سیاسی و اجتماعی ممکن است مانع از برخورد قاطع با اساتید هتاک شود.

3. ترس از تبعات: بسیاری از دانشجویان و کارکنان به دلیل ترس از انتقام‌جویی از سوی این اساتید یا همکارانشان، تمایلی به گزارش تخلفات ندارند.

برای ایجاد محیطی سالم و حمایتی در دانشگاه‌ها، ضروری است که نهادهای مربوطه به بررسی و مدیریت دقیق‌تری در این حیطه بپردازند و اقدامات جدی‌تری برای رفع این مشکلات انجام دهند. نباید اجازه داد که رفتارهای غیرمسئولانه آسیب‌های جبران‌ناپذیری به جامعه علمی و دانشگاهی ایران وارد کند.