گروه سیاسی عصرقانون: از آغاز دور تازه‌ی تجاوز اسرائیل به خاک ایران، یک جمله کلیدی بارها از زبان بنیامین نتانیاهو و دیگر مقامات این رژیم تکرار شده: «ما فقط زیرساخت‌های نظامی و هسته‌ای را هدف قرار می‌دهیم». ادعایی که در ظاهر شاید حرفه‌ای و مسئولانه به‌نظر برسد، اما واقعیت‌های میدانی، تصاویر منتشرشده، و صدای خانواده‌هایی که عزیزان‌شان را در خانه‌های‌شان از دست داده‌اند، چیز دیگری می‌گوید. در یکی از حملات اخیر، دو کودک خردسال در خواب هدف ترکش‌های انفجار قرار گرفتند. هیچ پایگاه نظامی در آن خانه نبود. هیچ تأسیسات هسته‌ای، هیچ پناهگاه یا انبار مهماتی. فقط یک خانواده ایرانی که سهم‌شان از «بازدارندگی اسرائیلی» مرگ و خاکستر بود. سؤال اینجاست: اگر حملات شما هدفمند است، چرا قربانیان‌تان زن و کودک‌اند؟ اگر آن‌طور که می‌گویید، «با مردم ایران مشکلی ندارید»، چرا مردم عادی هدف‌اند؟ اگر جنگ شما فقط علیه «برنامه هسته‌ای» است، چرا دیوار خانه‌ها و بدن کودکان را نشانه گرفته‌اید؟ رژیم اسرائیل در حالی از واژگان ظاهراً متمدن برای پوشاندن چهره تجاوز خود استفاده می‌کند که صحنه‌های منتشرشده از نقاط مختلف ایران، خلاف آن را فریاد می‌زنند. فرزندان ایران، بی‌گناه و بی‌دفاع، از خواب برخاستند تا خود را در میانه‌ی ویرانی ببینند. جمهوری اسلامی ایران، امروز نه تنها در جایگاه پاسخ نظامی، بلکه در موضع دفاع از حقیقت و انسانیت قرار دارد. و این‌بار، دوربین‌ها خاموش نمی‌مانند؛ رسانه‌های مستقل، وجدان‌های بیدار، و مردم آزاده‌ی جهان می‌دانند که پشت الفاظ حقوقی و بیانیه‌های دیپلماتیک، جنایتی بی‌پرده در جریان است. در نهایت، این حملات تنها مشروعیت اقدام دفاعی ایران را بیشتر می‌کند. وقتی شما کودکان ما را هدف می‌گیرید، ما سکوت نمی‌کنیم. و تاریخ قضاوت خواهد کرد: چه‌کسی واقعاً به دنبال جنگ بود، و چه‌کسی در مسیر دفاع از مردمش، ایستاده و سرافراز ماند.