گروه بین الملل عصر قانون: محمدعلی حسن نیا نتانیاهو قصد دارد حداقل تا زمان انتخابات کنست اسرائیل یعنی اکتبر ۲۰۲۶، این جنگ را ادامه دهد و با ترور افراد، اشغال غزه و گسترش شهرک‌سازی در کرانه باختری، به دنبال ایجاد دستاورد برای دولتش است تا خودش یا ائتلاف متبوعش بتوانند در انتخابات سال آینده پیروز شوند، زیرا اگر هم‌اکنون جنگ تمام شود، دولت نتانیاهو سقوط خواهد کرد و معلوم نیست شخص او به چه سرنوشتی در عرصه سیاست دچار شود. در صورت، با پایان جنگ، پرونده‌های قضایی نتانیاهو به جریان می‌افتد، ائتلاف حامی او فرومی‌پاشد و عملا شیشه عمر سیاسی او و حزب لیکود می‌شکند.

ترامپ همواره حرف‌های فضایی و خارج از چارچوب روابط بین‌الملل مطرح می‌کند، زیرا فردی تاجر است که دنیا را به مثابه شرکت خود می‌بیند که مدیرعاملی آن را در دست دارد. ترامپ با همین دیدگاه، در ایام انتخابات گفت که جنگ اوکراین را طی یک هفته تمام می‌کند، اما اکنون پس از چند ماه به هیچ دستاورد ملموسی نرسیده است. یا در نمونه‌ای دیگر، او سعی کرد با به‌راه‌انداختن جنگ تعرفه‌ای حتی علیه متحدین استراتژیک خود از جمله هند، آن‌ها را تحت فشار قرار دهد که در نتیجه، هند روابط خود را با شرق تقویت کرد. بنابراین نگاه تاجرمآبانه ترامپ باعث شده که او در هیچ عرصه‌ای به موفقیت نرسد. تا کنون که حدود دو سال از آغاز جنگ تمام‌عیار علیه مردم غزه می‌گذرد، دو میلیون جمعیت این باریکه اقدام به مهاجرت نکرده‌اند؛ حالا یا خودشان نخواسته‌اند یا به دلیل بسته بودن مرزها نتوانسته‌اند. شاید اگر مصر مرزهای خود را باز کند، بخش بزرگی از مردم غزه از سرزمین خود خارج شوند، اما مصر می‌داند در این صورت، دیگر اسرائیل اجازه بازگشت آنان را نخواهد داد و ۱۹۴۸ دیگری رخ می‌دهد و مدیریت این جمعیت عظیم، بر گردن مصر می‌افتد و بدین ترتیب، ماهیت حکومت این کشور دچار خطر می‌شود. دهه‌ها پیش نیز جمعیتی از آوارگان فلسطینی وارد غزه شده بودند و حال این کشور نمی‌تواند از تعدادی دیگر از آوارگان هم میزبانی کند. به طور کلی، هیچ کشوری حاضر به پذیرش این جمعیت نیست؛ کما اینکه تا کنون هم ترامپ با کشورهای مختلفی از جمله مصر، اردن و عربستان برای پذیرش آوارگان فلسطینی گفت‌وگو کرده، اما هیچ کدام موافقت نکرده‌اند. سودان جنوبی با مشکلات عدیده‌ای از جمله قحطی مواجه است و در سودان شمالی هم بین دولت و ارتش درگیری‌های شدید وجود دارد و چندصد هزار مردم این کشور آواره شده‌اند. اگرچه در رسانه‌ها چیزی در مورد وضعیت سودان گفته نمی‌شود، اما شرایط این کشور از غزه هم بدتر است و مردمش با قحطی، آوارگی و خشونت جنسی شدید دست و پنجه نرم می‌کنند. اتیوپی نیز یک کشور مسیحی است و قطعا حاضر به پذیرش دو میلیون مسلمان نمی‌شود. این‌ها مناسباتی است که ترامپ آن‌ها را در نظر نمی‌گیرد. او حتی هیچ ایده‌ عملیاتی برای انتقال مردم غزه به دیگر کشورها ندارد، کما اینکه در شمال غزه که تحت محاصره شدید صهیونیست‌ها قرار دارد، حدود ۴۰۰ هزار نفر زندگی می‌کنند و آمریکا حتی نتوانسته آنان را به جنوب غزه کوچ دهد. اولین مانع حصول توافق، شخص نتانیاهوست‌. اخیرا حماس از بسیاری از مواضع خود عقب نشست و حتی پایان جنگ و خروج اسرائیل از غزه را به بعد از اتمام روند ۱۲۰ روزه موکول کرد و به صهیونیست‌ها اجازه داد تا ۱۰ کیلومتری غزه بمانند و فقط از آنان خواست از کریدورهایی مانند نتساریم عقب‌نشینی کنند. حماس حتی از خواسته‌ خود مبنی بر آزادسازی تمام اسرای فلسطینی نیز عدول کرد و گفت که حاضر است پس از پایان جنگ، حاکمیت خود در غزه را به یک دولت تکنوکرات تحویل دهد و واقعا برای رسیدن به توافق، حسن‌نیت زیادی از خود نشان داد، اما نتانیاهو این را نمی‌خواهد و هر بار کاری می‌کند تا توافق حاصل نشود، زیرا پس از امضای توافق با حماس، دیگر دلیلی برای ادامه جنگ وجود ندارد. با تمام انتقاداتی که من نسبت به طوفان‌الاقصی دارم، اما به نظرم مشروعیت‌بخشی دوباره به آرمان فلسطین، مهمترین دستاورد آن عملیات بود. صهیونیست‌ها از ماجرای هولوکاست برای مشروعیت‌بخشی به خود استفاده کردند و گفتند یهودیان برای حفظ امنیت خود، باید قدرت و کشوری را در اختیار داشته باشند و بر همین اساس اقدام به غصب فلسطین کردند. پس از هفتم اکتبر نیز نتانیاهو مکررا اعلام می‌کرد حماس همان داعش است، اما خصوصا در یک سال اخیر، این ورق کاملا برگشت؛ برای نتانیاهو حکم جلب صادر شده، سربازان صهیونیست در کشورهای اروپایی دستگیر می‌شوند و دیگر در دنیا مشروعیت و مظلومیتی برای اسرائیل قائل نیستند. یعنی اگرچه فلسطینی‌ها نتوانستند طی چندین دهه مبارزه مسلحانه، مشروعیت خود را به جهان ثابت کنند، اکنون با خون خود، مظلومیت‌شان را نشان می‌دهند.