حجت‌الاسلام والمسلمین سید حمید روحانی در سخنانی با بیان اینکه امام خمینی(ره) انسانی ازخودرسته بود و منیت در ایشان وجود نداشت، تصریح کرد: امام تا آن حد از خود رسته بود که وقتی جایی از ایشان ستایش می‌شد، بدشان می‌آمد، این خیلی مهم است. یک‌وقت انسان در سایه زحمت و تلاش به مرحله‌ای  می‌رسد که اگر از او  تعریف نشود مشکلی ندارد، که به آن مرحله رسیدن هم کار سختی است! یک وقت به مرحله‌ای می‌رسد که متنفر است از اینکه از او ستایش شود، ازاین‌رو امام  وقتی کتاب کشف‌الاسرار را می‌نویسد، اسمش را روی کتاب نمی‌نویسد.

حجت‌الاسلام والمسلمین روحانی با اشاره به اینکه امام، اسلام‌شناس بود و واقعاً در مکتب قرآن تربیت شده و اسلام را در همه ابعاد شناخته بود، خاطرنشان کرد: غالب بزرگان یک‌بعدی هستند؛ شخصیت دینی و روحانی است، اما زندگی سیاسی‌اش می‌چربد، از عرفان و اخلاق چیزی در دسترس نیست. عالم دیگر عارف است، اما از سیاست چیزی نمی‌بیند، عالم دیگر فقیه است، در همان فقه غور می‌کند و از عرفان و سیاست و خدمات اجتماعی سراغی نداریم.

وی ادامه داد: امام این جامعیت را دارد، اسلام را در همه ابعاد شناخته بود، وقتی در محراب می‌ایستاد صدای گریه‌اش تا خانه همسایه می‌رفت. مرحوم  یحیی انصاری می‌گوید؛ "شبی مهمان حاج آقا مصطفی بودم، شام خوردیم و خوابیدیم؛  نصف‌شب دیدم صدای ضجه بلند شد؛ بیدار شدم فکر کردم اتفاقی افتاده است؛ حاج آقا مصطفی را بیدار کردم، گفت؛ «امام دارد نماز شب می‌خواند»!"، از آن‌سو غرش ایشان در میدان سیاست کاخ‌ها را می‌لرزاند، مصداق همان وصفی که حضرت علی علیه‌السلام درباره مؤمنین می‌فرماید: «رهبانٌ باللّیل و اسدٌ بالنهار»؛  شیران روز و پارسایان شب.