به گزارش گروه اجتماعی عصر قانون: از بندرعباس، اعلام رسمی شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی مبنی بر کاهش سهمیه سوخت آزاد جایگاه‌ها از 30 لیتر به 20 لیتر، بار دیگر موجی از نگرانی در بین مردم هرمزگان ایجاد کرده و بسیاری را به یاد روزهای طاقت‌فرسای مردادماه انداخته است؛ روزهایی که فیلم‌های صف‌های چندصدمتری خودروها در جایگاه‌های سوخت بندرعباس فضای مجازی را پر کرد و مردم برای دریافت تنها 20 لیتر سوخت، مجبور بودند ساعت‌ها زیر آفتاب و شرجی 50 درجه منتظر بمانند. اواخر مرداد امسال، با افزایش نارضایتی عمومی و انتشار گسترده فیلم‌ها و گزارش‌ها از صف‌های طولانی، دادستان بندرعباس با صدور دستوری فوری سهمیه کارت آزاد را دوباره به 30 لیتر بازگرداند؛ تصمیمی که باعث کاهش ازدحام و فروکش کردن نارضایتی مردم شد. اما کمتر از سه ماه بعد، در 18 آبان‌ماه، شرکت پخش فرآورده‌های نفتی اعلام کرد سهمیه کارت‌های آزاد یک‌بار دیگر راهی عقب‌گرد شده و به 20 لیتر کاهش یافته است. شرکت پخش در توضیح دلیل این تصمیم، «بهبود توزیع بنزین اضطراری»، «جلوگیری از سوءاستفاده» و «امکان بهره‌مندی بیشتر مردم» را مطرح کرده است اما آنچه در سطح جامعه دیده می‌شود، بازگشت همان نگرانی‌ها و احتمال تکرار صف‌هایی است که فشار روانی و معیشتی زیادی بر مردم بندرعباس وارد کرد. بسیاری از مردم معتقدند این رفتار زیگزاگی در سیاست سوخت‌رسانی، نتیجه‌ای جز بی‌اعتمادی و سردرگمی ندارد؛ چراکه تجربه قبلی نشان داده کاهش سهمیه در استان‌های جنوبی که خودروهای بسیار بیشتری روزانه تردد می‌کنند، بدون ایجاد ظرفیت جایگزین، تنها به ازدحام و نارضایتی منجر شده است. کدینگ سوخت؛ زخمی قدیمی که هنوز درمان نشده اما کاهش سهمیه، تنها دغدغه سوختی مردم هرمزگان نیست موضوع «کدینگ سوخت» سال‌هاست استان را درگیر کرده؛ طرحی که موجب شده بسیاری از خودروهای هرمزگانی برای دریافت سوخت در استان همسایه کرمان با مشکل جدی مواجه شوند و سهمیه آنها در جایگاه‌ها قابل استفاده نباشد. این وضعیت ضربه‌ای مستقیم به رانندگان، فعالان اقتصادی، ترانزیتی و حتی خانواده‌های عادی زده است با وجود ورود جدی دستگاه قضایی هرمزگان، استانداری و نمایندگان استان در مجلس، هنوز نتیجه ملموسی دیده نمی‌شود و مردم همچنان هزینه این تبعیض را می‌پردازند. بنا به مطالبه عمومی مردم و پیگیری مسئولان استان، شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی باید هرچه سریع‌تر به این تبعیض آشکار پایان دهد و اجازه ندهد روند سوخت‌رسانی در استان مرزی و ترانزیتی مانند هرمزگان به چالشی دائمی تبدیل شود. چرا چرخه معیوب ادامه دارد؟ سؤال اصلی مردم این است: چطور با وجود تجربه تلخ مردادماه و صف‌های چندکیلومتری، همان تصمیم اشتباه دوباره اجرا می‌شود؟ آیا مسئولان پیامدها را نمی‌دانند یا اهمیتی به واقعیت میدانی نمی‌دهند؟ مردم هرمزگان انتظار دارند تصمیمات مرتبط با سوخت‌گیری با شناخت دقیق شرایط خاص این استان اتخاذ شود. اگر این بار همان صف‌ها به جایگاه‌ها بازگردد، پاسخ روشنی وجود ندارد که چرا پس از تجربه قبلی، این چرخه دوباره تکرار شده است همچنین حل‌نشده ماندن مسئله کدینگ سوخت نشان می‌دهد که مدیریت سوخت به اصلاح و تصمیمات اساسی نیاز دارد؛ تصمیماتی که نه روی کاغذ، بلکه در واقعیت زندگی مردم اثر بگذارد.