به گزارش گروه بین الملل عصرقانون:محمدعلی حسن نیاکلید واژه «جنگ کریدوری» در خاورمیانه برای نخستین بار نیست که شنیده می شود. بارها بر میسر اینکه آینده این منطقه با کریدورهای تجاری و اقتصادی شکل می گیرد، صحبت شده است. سال 2015 بود که چین و عراق قراردادی مهم در زمینه های راهبردی، توسعه بنادر، زیرساخت های عراق با محور BRI(یک کمربند یک جاده) امضا کردند که مذاق آمریکایی ها هم خوش نیامد و در آخر دولت وقت عراق با هدایت های واشنگتن ساقط شد. در منطقه بصره، پیمانکاران چینی پروژه‌های بزرگ برق‌رسانی، از جمله یک نیروگاه ۳۰۰ مگاواتی و توسعه نیروگاه سیکل ترکیبی شط البصره ، که قرار است ۶۵۰ مگاوات به شبکه برق اضافه کند، را در دست دارند. از پایانه‌های نفت و گاز طبیعی مایع (LNG) گرفته تا تصفیه‌خانه‌های آب، فرودگاه‌ها، مدارس و اکنون بزرگراه‌ها، شرکت‌های چینی در حال جا افتادن در ساختار اقتصادی عراق هستند. به همین ترتیب، روابط دیپلماتیک به سطح یک مشارکت استراتژیک ارتقا یافته است. عراق و ترکیه به سرعت به دنبال ارتقای پروژه جاده توسعه ( DRP ) هستند، کریدوری که چین اکنون حمایت قوی خود را از آن اعلام کرده است. مقامات چینی هم‌افزایی قوی بین DRP و BRI را ضروری دیده و حتی این دو کریدور را «برد-برد» می داند. رئیس جمهور چین، آشکارا شرکت‌های چینی را به دنبال کردن مشارکت با عراق و بررسی ادغام DRP در چارچوب BRI، به ویژه از طریق کریدور میانی آن، تشویق کرده است. با وجود این مرکزیت، عراق تنها ۵۰ کیلومتر خط ساحلی دارد. بندر فاو شاهراه بغداد به تجارت جهانی است. از طریق آن، نفت عراق از خلیج فارس عبور می‌کند، شبه جزیره عربستان را دور می‌زند، از دریای سرخ و کانال سوئز عبور می‌کند و وارد مدیترانه می‌شود. این شریان دریایی آسیب‌پذیر است وابسته به صلح منطقه‌ای و روابط پایدار با کشورهایی که آب‌های اطراف را کنترل می‌کنند. در فضای تجارت جهانی که ایران به طور فزاینده‌ای از آن کنار گذاشته می‌شود، اهمیت ژئوپلیتیکی عراق تنها افزایش یافته است. قدرت‌های منطقه‌ای با تغییر شکل مسیرهای تجاری، در حال ارزیابی مجدد مواضع خود هستند. عراق پیش‌بینی می‌کند که تا سال ۲۰۲۸، ۹۹ اسکله بندر بزرگ فاو، ۳۶ میلیون تن بار کانتینری و ۲۲ میلیون تن بار فله خشک را جابجا کند. انتظار می‌رود این رقم تا سال ۲۰۳۸ به طور قابل توجهی افزایش یابد. سپس بار از طریق دریا به بندر مرسین می‌رسد یا از طریق زمینی از طریق استانبول به بازارهای اروپایی ادامه می‌یابد. پیش‌بینی می‌شود که کل طرح توسعه بندر فاو تا سال ۲۰۵۰ تکمیل شود چین مدت‌هاست که بزرگترین واردکننده نفت عراق بوده است. به گفته سفیر عراق در پکن، تجارت بین دو کشور در سال ۲۰۲۴ به حدود ۵۵ میلیارد دلار افزایش یافته است . روابط به سرعت عمیق‌تر شده است. چین یک کنسولگری در بصره افتتاح کرد و عراق نیز در مقابل، کنسولگری خود را در گوانگژو افتتاح کرد. طرح DRP رقیب واقعی دارد. IMEC، که توسط واشنگتن حمایت می‌شود و هند، امارات متحده عربی، عربستان سعودی، اسرائیل و اروپا را درگیر می‌کند، قصد دارد تجارت منطقه‌ای را به نفع منافع غرب تنظیم کند . اروپا بازار، اسرائیل گره فناوری، هند کارخانه و کشورهای خلیج فارس تأمین‌کنندگان مالی هستند. ترکیه و عراق عمداً کنار گذاشته شدند. همه بازیگرانی که از طرح DRP کنار گذاشته شده‌اند، بیکار ننشسته‌اند. دولت اقلیم کردستان (KRG)، ایران و کویت هر یک در حال مانور برای تضعیف یا دور زدن این کریدور هستند. آنچه شاهد آن هستیم، رقابتی تمام‌عیار در غرب آسیا است. IMEC از یک سو، DRP از سوی دیگر. مسیر قدیمی سوئز دیگر مقدس نیست. بنابراین جنگ کریدوری آغاز شده است.