به گزارش گروه اجتماعی عصر قانون: از زاهدان، گروهک تروریستی «جیش‌الظلم» که کارنامه‌ای مملو از جنایت، ناامنی و شکست‌های پیاپی در پرونده خود دارد، در تازه‌ترین اقدام تبلیغاتی تلاش کرده است با تغییر نام و ادعای ادغام، خود را از زمره گروهک‌های شکست‌خورده خارج کند؛ اقدامی که بیش از آنکه نشانه بازتولید قدرت باشد، اعترافی آشکار به بن‌بست راهبردی این جریان تروریستی است.

چندی پیش برخی رسانه‌های وابسته به جریان صهیونیستی و ضدایرانی، از تغییر شاکله و نام این گروهک تروریستی خبر دادند و مدعی شدند چند گروه معاند مسلح بلوچ در قالب ساختاری جدید با یکدیگر ادغام شده‌اند؛ ادعایی که با بررسی دقیق اسناد منتشرشده، بی‌پایه بودن آن به‌‌روشنی نمایان شد. بررسی اساسنامه موسوم به تشکل جدید که خود را «جبهه مبارزین مردمی» معرفی می‌کند، نشان می‌دهد به‌خلاف ادعاهای پررنگ رسانه‌ای، هیچ‌گونه انسجام واقعی، پشتوانه اجتماعی یا حتی ذکر نام مشخص و معتبر از گروه‌های فعال در آن دیده نمی‌شود؛ نکته‌ای که از همان ابتدا این پروژه را با علامت سؤال‌های جدی مواجه کرد. جیش‌الظلم در سال‌های گذشته با ارتکاب اقدامات کور تروریستی، قتل شهروندان بی‌گناه و ایجاد ناامنی در مناطق مرزی، نه‌تنها جایگاهی میان مردم بلوچستان نیافت، بلکه با موج گسترده نفرت و انزجار عمومی مواجه شد؛ موجی که از مردم عادی تا علما، معتمدان و سران طوایف را در بر گرفت. مخالفت صریح علمای بزرگ اهل‌سنت از جمله مولوی عبدالحمید و مولوی عبدالرحمن چابهاری و همچنین مواضع روشن بزرگان طوایف بلوچ چون شهید «ملاکمال صلاح‌زهی»، ضربه‌ای جدی به مشروعیت ادعایی این گروهک وارد کرد و نشان داد جیش‌الظلم نه نماینده مردم بلوچ، بلکه عنصری بیگانه با خواست و فرهنگ آنان است. در چنین شرایطی، تغییر نام و تلاش برای پوست‌اندازی، بیش از هر چیز تلاشی مذبوحانه برای بقا تلقی می‌شود؛ اقدامی که گروهک‌های تروریستی در آستانه فروپاشی بارها به آن متوسل شده‌اند تا با فریب افکار عمومی، شکست‌های میدانی و اجتماعی خود را پنهان کنند. نگاهی به فهرست گروه‌های ادعایی عضو این گروهک به‌اصطلاح تازه‌‌تأسیس، پرده از واقعیت تلخ‌تری برمی‌دارد؛ نام‌هایی ناشناخته، کم‌هویت یا کاملاً منحل‌‌شده که هیچ‌کدام سابقه اثرگذاری در معادلات میدانی یا اجتماعی منطقه ندارند، برای نمونه، رسانه‌ای موسوم به «پادا بلوچ» که نام آن در اساسنامه ذکر شده، مستقیماً از سازمان کمونیستی منافقین نشئت گرفته است و هیچ نسبتی با مطالبات واقعی مردم بلوچ ندارد؛ رسانه‌ای که کارکرد آن بیشتر در خدمت عملیات روانی و جنگ روایت‌ها بوده است، همچنین گروهک موسوم به «حرکت نصر بلوچ» که ادعای حضور در این ائتلاف را دارد، عملاً فاقد بدنه اجتماعی است و تنها در سطح چند کانال پراکنده مجازی فعالیت محدود دارد؛ حضوری که بیشتر جنبه نمایشی دارد تا واقعی. از سوی دیگر، نام گروهک منحل‌‌شده «محمّد رسول‌الله(ص)» که در اوایل دهه 80 پس از ناکامی‌های متعدد به حاشیه رانده شد، بار دیگر از سوی جیش‌الظلم مطرح شده است؛ اقدامی که نشان می‌دهد این گروهک حتی برای پر کردن فهرست خود ناچار به رجوع به بقایای تاریخ‌مصرف‌گذشته است. مجموع این شواهد نشان می‌دهد آنچه به‌‌عنوان «ادغام» تبلیغ می‌شود، در واقع کنار هم قرار دادن نام‌هایی بی‌اثر و شکست‌‌خورده برای ساختن یک تصویر جعلی از قدرت است؛ تصویری که نه در میدان واقعی و نه در افکار عمومی، خریداری ندارد. تجربه سال‌های اخیر ثابت کرده است گروهک‌های تروریستی در شرق کشور، هرگاه از حمایت مردمی و پایگاه اجتماعی ناامید شده‌اند، به جنگ رسانه‌ای، تغییر نام و بازی با عناوین پرطمطراق پناه برده‌اند؛ مسیری که همواره به فروپاشی سریع‌تر آنان منجر شده است، در مقابل، مردم سیستان و بلوچستان بارها نشان داده‌اند که مسیر پیشرفت، امنیت و توسعه را از خشونت و ترور جدا می‌دانند و اجازه نخواهند داد گروهک‌های وابسته و بیگانه، از نام قوم بلوچ برای پیشبرد اهداف شوم خود سوءاستفاده کنند، در همین راستا، تقویت وحدت، توسعه‌محوری و حضور مؤثر نهادهای خدمات‌رسان و فرهنگی، مهم‌ترین سد در برابر بازتولید چنین جریان‌هایی بوده و خواهد بود؛ مسیری که تاکنون نیز نتیجه‌‌بخش بوده است. «جبهه مبارزین مردمی» نه یک تولد جدید، بلکه تکرار شکست‌های قدیمی با نامی تازه است؛ نمایشی که در اتاق‌های فکر رسانه‌های معاند و صهیونیستی طراحی شده است اما در میدان واقعیت، چیزی جز اعتراف به افول و پایان یک گروهک تروریستی نیست.