بسم الله الرحمن الرحیم «الحمدلله رب العالمین و الصلاة و السلام علی سیدنا و نبینا أبی القاسم مصطفی محمد صلی الله علیه و علی اهل بی ته الطیبین الطاهرین سیما بقیة الله فی الارضین و لعن علی أعدانهم أعداء الله اجمعین» با سلام و تحیت به محضر علما و فضلای محترم که در این مجمع به عنوان افتتاحیه حوزه مبارکه علمیه تهران گردهم آمده‌اند و باید عرض کنم بسیار مایل بودم که امروز در جمع شما حضور پیدا نمایم، اما متأسفانه با توجه به برنامه ریزی انجام شده توفیق حاصل نگردید. یکی از موضوعاتی که همه ما به آن محتاج هستیم موضوع تعلیم و تربیت است و از آنجایی که خداوند متعال فقط معصومین علیهم السلام را کامل خلق نمود سایر انسان‌ها بدون هیچ تردیدی نیازمند این اصل می‌باشند و بر این اساس حوزه‌های علمیه از زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله تأسیس گردید و عنایت خاص حضرت بر این بود که با تربیت شاگردان و افراد خاص بتواند جامعه بشری را هدایت نماید و افراد را با معارف الهی آشنا سازد. برای تربیت چنین افرادی باید اخلاص را در نظر گرفت، اگر اخلاص نباشد هیچ کاری به ثمر نخواهد رسید. امروز حوزه‌ها باید فقیه پرور، عالم به زمان، در واقع حجت برای مردم باشند. «فَبَعَثَ فِیهِمْ رُسُلَهُ وَ وَاتَرَ إِلَیْهِمْ أَنْبِیَاءَهُ لِیَسْتَأْدُوهُمْ مِیثَاقَ فِطْرَتِهِ وَ یُذَکِّرُوهُمْ مَنْسِیَّ نِعْمَتِهِ وَ یَحْتَجُّوا عَلَیْهِمْ بِالتَّبْلِیغِ وَ یُثِیرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُولِ وَ یُرُوهُمْ آیَاتِ الْمَقْدِرَةِ مِنْ سَقْفٍ فَوْقَهُمْ مَرْفُوعٍ وَ مِهَادٍ تَحْتَهُمْ مَوْضُوعٍ وَ مَعَایِشَ تُحْیِیهِمْ وَ آجَالٍ تُفْنِیهِمْ وَ أَوْصَابٍ تُهْرِمُهُمْ وَ أَحْدَاثٍ تَتَابَعُ عَلَیْهِمْ وَ لَمْ یُخْلِ اللَّهُ سُبْحَانَهُ خَلْقَهُ مِنْ نَبِیٍّ مُرْسَلٍ أَوْ کِتَابٍ مُنْزَلٍ أَوْ حُجَّةٍ لَازِمَةٍ أَوْ مَحَجَّةٍ قَائِمَة». امروز بر علما لازم است در کنار مردم و با مردم بودن؛ عالمی که از مردم جدا باشد نمی‌تواند مؤثر قرار بگیرد. روحانیت باید خود را از مردم جدا نکند. این انقلاب برخاسته از حوزه‌های علمیه است باید حوزه‌ها همانطور که انقلابی بودند انقلابی بمانند و برای حفظ این انقلاب باید ما اندیشه‌های امام راحل را در نظر بگیریم. دستاوردهای انقلاب را بیان کنید نواقصی اگر باشد بر طرف کنیم و تذکر دهیم. امروز هم رهبری معظم در همان مسیر امام راحل مشغول مدیریت جامعه می‌باشد. با حدیثی عرضم را تمام می‌کنم، خلاصه من آنچه بود عرض کردم. در سفینة البحار این حدیث را نقل می‌کند از حضرت موسی بن جعفر علیه‌السلام «رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ قُمَّ یَدْعُو النَّاسَ إِلَی الْحَقِّ یَجْتَمِعُ مَعَهُ قَوْمٌ کَزُبَرِ الْحَدِیدِ لَا یَمَلُّونَ مِنَ الْحَرَبِ وَ لَا یَجْبُنُونَ وَ عَلَی اللَّهِ یَتَوَکَّلُونَ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِین» یک مردی از قم برخواهد خاست، این در کتاب تاریخ قم است که الان در دست نیست. در زمان شیخ صدوق یک نفر از علما بزرگ، تاریخ قم را نوشته است. اصل کتاب الان در دسترس نیست، بقیه اش نقل می‌شود رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ قُمَّ یَدْعُو النَّاسَ إِلَی الْحَقِّ یَجْتَمِعُ مَعَهُ قَوْمٌ کَزُبَرِ الْحَدِیدِ َ، کسانی دور آن جمع می‌شوند و از آن الهام می‌گیرند و درس می‌گیرند مانند تکه‌های آهن محکم. آن اشخاص آنقدر مقاوم هستند. به علاوه اینها آنها کسانی هستند که لَا یَمَلُّونَ مِنَ الْحَرَبِ هیچ وقت از جنگ و جهاد خسته نمی‌شوند. دیروز رساله‌های خود را با مرکب و امروز رساله‌های خودشان را با خونشان می‌نویسند. وَ لَا یَجْبُنُونَ هرگز جبن به خودشان راه نمی‌دهند. وَ عَلَی اللَّهِ یَتَوَکَّلُونَ در پایان بار دیگر از همه عزیزان خصوصاً شورای عالی حوزه علمیه تهران، مدیریت محترم تشکر و قدردانی می‌کنم و توفیق همگان را از خداوند متعال خواستارم.