متن سخنرانی به شرح زیر است؛ در ابتدا فرصت را مغتنم شمرده و توجه همگان را به اصول بنیادین جنبش عدم تعهد جلب می‌نمایم که از جمله آنها، اهمیت قضیه فلسطین و ضرورت حمایت از ساکنان تحت اشغال آن برای تحقق آرمان رهایی و اعمال حق تعیین سرنوشت می‌باشد. بعلاوه در همین راستا، مفاد بیانیه سیاسی نشست وزارتی قبلی جنبش در باب موضوع فلسطین را مورد تأکید قرار می‌دهم. متأسفانه در سایه سکوت جامعه جهانی و انفعال مجامع حقوق بشری، هم اکنون با شرایط اسفباری در سراسر فلسطین اشغالی مواجه هستیم و ملت فلسطین بیش از پیش، در حال تجربه شرایط غیرانسانی و تحمل ناپذیر اشغال، محاصره، تجاوز، توسعه طلبی و سیاست وحشیانه رژیم اسرائیل می‌باشند. همچنین در سایه رژیم آپارتاید اسراییل، روز به روز شاهد افزایش موارد نقض حقوق اولیه مردم فلسطین از جمله حق حیات و حق سکونت و حق کار بوده و با موج جدیدی از شهرک سازی، کوچ اجباری، مصادره اموال و اراضی، تخریب باغات و اراضی کشاورزی و بازداشت جوانان و کودکان فلسطینی مواجه ایم. جمهوری اسلامی ایران بر این اعتقاد است که در صورت تمایل واقعی اعضای این نهاد مهم بین‌المللی و پایبندی به منشور جنبش، قدرت لازم برای استیفای حقوق مردم فلسطین در برابر رژیم اشغالگر وجود خواهد داشت. در این راستا، مواضع صریح، قاطع، به موقع و هماهنگ در مخالفت با نقض حقوق بشر و جنایات روزافزون رژیم اسراییل در فلسطینی‌ها و اتخاذ اقدامات موثر و بازدارنده در ابعاد فرهنگی، اقتصادی و سیاسی، یک ضرورت اساسی است. در سال‌های اخیر، موج بزرگی از محکومیت حقوق بشری اسرائیل توسط سازمان‌های حقوق بشری مهم بین المللی شکل گرفته است و بسیاری از این سازمان‌ها، این رژیم را مصداق آپارتاید اعلام کرده‌اند. امروز، رژیم اسراییل در میان افکار عمومی، بیش از هر زمان دیگری رژیمی جنایتکار شناخته شده است. شورای حقوق بشر، گسترش شهرک سازی توسط این رژیم را جنایت جنگی قلمداد کرده است. عفو بین الملل در آخرین گزارش خود، این رژیم را به عنوان موجودیت آپارتاید معرفی کرده است. بر این اساس، نیاز به پایان دادن به آپارتاید و نژادپرستی در جامعه مردمی به یک موضوع عمومی تبدیل شده است و لازم است این موضوع در بیانیه پایانی در نظر گرفته شود. همکار گرامی، زمان آن فرارسیده تا اعضای جنبش در اثبات کارآمدی و حفظ این نهاد چند جانبه بین‌المللی با اتکا بر مکانیزم‌های حقوقی بین‌المللی و همچنین بهره‌گیری از ظرفیت‌های دیپلماتیک خود، تهدید بشری و جنایات رژیم اشغالگر را متوقف کند؛ و به ندای تظلم خواهی ملت فلسطین، پاسخ مثبت بدهند. جمهوری اسلامی ایران بر این اعتقاد است که در صورت تمایل واقعی اعضای این نهاد مهم بین‌المللی و پایبندی به منشور جنبش، قدرت لازم برای استیفای حقوق مردم فلسطین در برابر رژیم اشغالگر وجود خواهد داشت. در این راستا، مواضع صریح، قاطع، به موقع و هماهنگ در مخالفت با نقض حقوق بشر و جنایات روزافزون رژیم اسراییل در فلسطینی‌ها و اتخاذ اقدامات موثر و بازدارنده در ابعاد فرهنگی، اقتصادی و سیاسی، یک ضرورت اساسی است. جمهوری اسلامی ایران در آغاز مذاکرات سازش میان فلسطین و رژیم صهیونیستی در دهه نود میلادی، نسبت به این روند بدبین بود و با گذشت سی سال از آن زمان، درستی دیدگاه جمهوری اسلامی به اثبات رسیده است. ‎امروزه، نسل جوان فلسطینی، بویژه آن‌هایی که بعد از قرارداد اسلو به دنیا آمده‌اند، هیچ امیدی به راه حل‌های سیاسی در چارچوب‌های طرح‌های ارائه شده از سوی کشورها و سازمان‌های بین المللی ندارند؛ زیرا همه این طرح‌ها، به دلیل عدم توجه به ریشه‌های اصلی بحران به بن بست رسیده است. ‎جناب آقای رئیس؛ ‎در پایان لازم میدانم توجه اعضای محترم جنبش را نسبت به مواضع اصولی، منطقی، جامع و کارآمد جمهوری اسلامی ایران در خصوص حل مسئله اشغال فلسطین جلب نمایم که در تاریخ اول نوامبر ۲۰۱۹ در غالب ابتکار چهار ماده‌ای تحت عنوان "برگزاری همه پرسی ملی در فلسطین" تسلیم سازمان ملل متحد و دبیر کل محترم آن گردید. ‎ما بر این باوریم که در صورت اجرای این ابتکار دموکراتیک، معضل اشغال گری و مناقشه دیرین در خاورمیانه حل و فصل گردیده و ساکنان حقیقی فلسطین اعم از مسلمان، مسیحی و یهودی، می‌توانند با اعمال حق تعیین سرنوشت، حکومت مورد نظر خود را تعیین نمایند.