به گزارش گروه سیاسی عصر قانون، چندین روز از مطرح شدن ماجرای مرگ یک دختر نوجوان اردبیلی به نام اسرا پناهی گذشته است و همچنان روایتهای مختلف و البته جنجالهای رسانهای ادامه دارد. البته ورود علی دایی به این ماجرا که مربوط به زادگاهش اردبیل است، بیش از بیش توجهات و جنجالها را افزایش داده است.
با ادعاهای جنجالی علی دایی مبنی بر کشته شدن این دختر نوجوان در اغتشاشات اخیر، سیدکاظم موسوی، نماینده مردم اردبیل در مجلس هم وارد ماجرا شد و ضمن انتقاد از علی دایی، خودکشی را علت مرگ دختر نوجوان اردبیلی دانست و پس از اظهار نظر این نماینده مجلس سایر مسئولان استان اردبیل نیز اظهارات مختلفی را بیان کردند .
تا اینکه جواد موگویی مستندساز با حضور در مراسم ختم اسرا پناهی روایت خود را از مرگ این دختر نوجوان روایت کرد و موگویی در این روایت با بیان نکات قابل تاملی، به صراحت خودکشی اسرا بخاطر مشکلات خانوادگی تایید میکند که در ادامه نگاهی گذرا به روایت این مستندساز انداخته شده است.
ابراهیم اصغرنیا، دایی اسرا: پدر اسرا (احمدپناهی) و مادرش در سال۹۷ طلاق میگیرند. پدرش یک سال بعد(۹۸) در نزاعی مردی را به قتل میرساند. و یک ماه پیش پس از سه سال اعدام میشود. اسرا و برادرش پیش پدربزرگ زندگی میکردند. اسرا در مدرسه سبلان در خیابان فلسطین بود.
به روایت خانواده مادری، اسرا ۱۱ ساعت پیش از شروع مراسم تجمع، به بیمارستان رفته و ۷ساعت و نیم پس از پایان مراسم فوت میکند. علت فوت استعمال قرص برنج است قرار مصاحبه گذاشتم با پرستار اسرا در آن شب و اعلام کرد، استعمال قرص برنج ۹۹درصد منجر به فوت میشود.
سوال اصلی: چرا اظهارات عموی اسرا، امامجمعه و نماینده مجلس همخوانی ندارد؟ بنا به تحقیق من: بعلت طلاق والدین و اعدام پدر و شرایط بحرانی خانواده، عموی اسرا از مسئولین تقاضا میکند بهعلت حفظ آبرو در شهر، علت فوت را اعلام نکنند.
پس از موج رسانهای و خاصه پست آقای علی دایی، عمو تصمیم میگیرد با انتشار فیلمی اظهار کند که علت فوت نارسایی قلبی بوده. (شایدهم به تقاضای مسئولین این فیلم را پر میکند.) به تحقیق من، یک عامل پیشبینی نشده اوضاع را بحرانی میکند: اعلام و پافشاری آقای علی دایی بر کشته شدن اسرا در اعتراضات موجب میشود، موسوی نماینده مجلس خلاف وعده، علت فوت را خوردن قرص برنج اعلام کرد.
این تناقضگوییها، ابهامات را صدچندان میکند و اوضاع این میشود که همه شاهدیم. کاش از اول راستش را میگفتند. در این عصر نمیشود چیزی را مخفی کرد ولو برای حفظ آبرو.