محمد باقر نمازی در دوران پهلوی از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۷ مسئولیتهای مهمی را به حکم مستقیم شاه تجربه میکند که عبارتند از عضویت در هیئت امنای دانشگاه سیستان و بلوچستان، معاون امور سازمانهای محلی و عدم تمرکز وزارت کشور، استاندار خوزستان و معاونت امور محلی و عمران شهری وزارت کشور.
وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی بهگفته خودش بهصورت غیرقانونی از مرز سیستان و بلوچستان از کشور خارج میشود و بهدلیل سابقه همکاری با یونیسف دوباره از طریق همین سازمان دعوت به همکاری میشود. وی پس از خروج از ایران به پاکستان رفته و از آنجا به آمریکا و نزد خانواده خود میرود و تابعیت آمریکایی میگیرد تا اینکه در اوایل دهه هفتاد دوباره به ایران بازمیگردد.
باقر نمازی با کمک چند تن از خویشاوندان خود، مؤسسه آتیه بهار را با هدف ارائه خدمات حقوقی و اقتصادی به شرکتهای خارجی و فراهم آوردن زمینه حضور آنها در ایران تأسیس میکند. در سال ۷۴ آمریکا تحریمهای یکجانبهای را علیه ایران وضع میکند و در این زمان سیامک و بابک فرزند دیگر باقر نمازی به شرکت آتیه بهار میپیوندند. سال ۷۸ سیامک نمازی مدیریت این شرکت را برعهده میگیرد و در پروژههای دلالی در اقتصاد ایران مانند کرسنت، نقش پررنگی داشته است.
موضوع تبادل نمازیها و طاهباز مسئله جدیدی نیست و در چند سال اخیر بارها این موضوع بین طرفین مذاکرات مطرح شده است. به طوری که سال ۹۶ بود که «یوسف بن علوی»، وزیر خارجه عمان با «رکس تیلرسون»، وزیر خارجه آمریکا در کاخ سفید دیدار و برای آزادی این سه زندانی رایزنی کرد.