ووچیچ بر این باور است که غرب درست از زمانی که بلگراد از تقدیم کردن کوزوو به آنها خودداری کرد، برای صربستان «دردسر درست می‌کنند.»

هزاران معترض و جمعی از سیاستمداران اپوزیسیون، دیروز(جمعه) در تجمعات اعتراضی بلگراد شرکت کرده و خواستار استعفای براتیسلاو گاسیچ وزیر کشور و الکساندر وولین، رئیس سرویس اطلاعات صربستان شدند. همچنین در پی کشته شدن ۱۷ نفر از جمله هشت کودک در جریان دو تیراندازی جمعی متوالی در ماه جاری در بلگراد، تظاهرات دیگری در صربستان برگزار شد. در جریان اعتراضات دیروز، حتی برخی تظاهرات‌کنندگان خواستار استعفای ووچیچ شدند.

ووچیچ درباره این اعتراضات گفت: امروز از سرویس‌های اطلاعاتی‌مان در شرق(اروپا)، اطلاعاتی به‌دستم رسید مبنی بر اینکه «این اقدامات با هدف انقلاب رنگی صورت می‌گیرد. گفتم نمی‌دانم دنبال چه هستند اما تنها چیزی که می‌دانم این است که این تظاهرات، تلاشی مشمئزکننده برای سوءاستفاده از مرگ غم‌انگیز تعدادی کودک است.

رئیس جمهور صربستان درباره اینکه ماموران اطلاعاتی کدام کشورها درباره این توطئه آشکار علیه دولتش به او هشدار داده‌اند، حرفی نزد.

وی افزود: صربستان از انقلاب‌های شما، ورود افرادی که پشت‌شان به دولت‌های خارجی گرم است و تخریب و ویرانی هرآنچه به صربستان مربوط است، کلافه شده؛ هیچ‌کدام از شما را تهدید نمی‌کنم اما اجازه نخواهیم داد که با توسل به زور، سیاستی را علیه منافع ملی ما هدایت کنید.

انقلاب رنگی، برای توصیف جنبشی اعتراضی مورد استفاده قرار می‌گیرد که بودجه آن را یک دولت غربی، معمولا آمریکا، تامین و آن را سازمان‌دهی می‌کند. این انقلاب‌ها که با هدف سرنگون کردن رهبران مخالف با واشنگتن صورت می‌گیرد، معمولا تحت حمایت سرویس‌هاو نهادهای اطلاعاتی آمریکا بوده و جمع کثیری از سازمان‌های مردم‌نهاد که از آمریکا بودجه می‌گیرند، آن را سازمان‌دهی می‌کنند. گرچه این اصطلاح پس از «انقلاب گل رز» گرجستان در سال ۲۰۰۳ شهرت پیدا کرد اما نخستین استفاده موفق از تاکتیک‌های انقلاب رنگی، در سال ۲۰۰۰ در یوگوسلاوی رخ داد؛ زمانی که اعتراضات دانشجویی به رهبری و حمایت آمریکا، به استعفای اسلوبودان میلوشوویچ انجامید.

به گفته ووچیچ، از آن زمان به بعد، تداوم خودداری صربستان از تسلیم شدن برابر درخواست‌های غرب و به رسمیت شناختن استقلال کوزوو، صربستان را به هدف «مداخله کشورهای خارجی بدل شده است.»