ساعت ۲۲:۲۰ سیزدهم خرداد ۱۳۶۸ بود که قلب یکی از شجاع‌ترین‌های زمان از حرکت ایستاد تا انقلاب کم سن و سال ایران اسلامی، رهبر و زعیم خود را از دست بدهد و ملتی را در سوگی بزرگ بنشاند.

صبح روز چهاردهم خرداد ۶۸ وقتی خبر رحلت امام خمینی (ره) از رادیو اعلام شد، ملتی در بهت فرو رفتند و یکی از تلخ‌ترین صبح‌های تاریخی مردم ایران با خبری غم‌انگیز آغاز شد.

ملتی که بیش از یک دهه مدام شنونده خبر شهادت فرزندانشان بودند و انقلابشان کم‌کم می‌رفت تا روی آرامش به خود ببیند، حالا باید در سوگ رهبری بنشینند که ملتی به عشق او دست به قیام زد.

ارتباط امام و مردم ترجمان واقعی «از تو به یک اشاره از ما به سر دویدن»

بزرگترین منادی استکبارستیزی حالا چشم از جهان فرو بسته و مردمی که همیشه چشم به دهان او داشتند تا «از تو به یک اشارت از ما به سر دویدن» را ترجمان واقعی کنند، باید آماده وداع شوند.

همه دنیا چشم به اتفاقات بعد از این خبر داشت، تیتر یک بسیاری از روزنامه‌های مطرح جهان به رحلت «آیت‌الله خمینی» اختصاص یافت، بسیاری از روزنامه‌ها از جمله واشنگتن پست از امام خمینی (ره) به عنوان مردی یاد کرد که شاه را برانداخت و آمریکا را تحقیر کرد.

انقلابی که حالا ۱۱ ساله شده بود، رهبر خود را از دست داده بود و حالا یک دنیا چشم به ملتی داشت که نه یک رهبر عادی بلکه امام و مقتدای خود را از دست داده بود.

خیلی‌ها انقلاب اسلامی ایران را در نقطه پایان ترسیم کردند و گمان می‌کردند با خاکسپاری خمینی کبیر، انقلاب اسلامی ایران نیز به پایان می‌رسد اما ۱۴ خرداد با تمام تلخی بی‌پایانی که داشت، سرآغاز شیرینی زعامت مردی از جنس خمینی (ره) بود.

هنوز پیکر مطهر امام خمینی (ره) به خاک سپرده نشده بود که تکلیف خوش خیالی‌های جهان غرب روشن شد، مجلس خبرگان رهبری در جلسه‌ای فوق‌العاده آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای را به عنوان رهبر جمهوری اسلامی ایران برگزید تا ملت ایران با فراغ بال به تدارک مراسم خاکسپاری پیر و مقتدای خود بروند.

تدارک بزرگترین تشییع جنازه جهان

بزرگترین تشییع جنازه جهان تدارک دیده شد و برخی رسانه‌ها خبر از حضور ۱۰ میلیون نفر در این مراسم دادند، ازدحام جمعیت به حدی بود که مراسم خاکسپاری از ۱۵ به ۱۶ خرداد موکول شد.

چند گزینه برای به خاکسپاری امام ملت ایران در نظر گرفته شده بود؛ جماران، مسجد جمکران، مصلای تهران، حرم حضرت معصومه (س)، قم و بهشت زهرای تهران که در نهایت تصمیم به تدفین در زمینی خالی در نزدیکی بهشت زهرا گرفته شد تا این تکه از زمین میعادگاهی برای تجدید پیمان با آرمان‌های مردمی از تبار جهاد باشد.

حضور گسترده مردم ایران در مراسم تدفین امام خمینی (ره) یک جهان را انگشت به دهان گذاشت، غربی‌ها در تفکر بازگرداندن ایران به دوران قبل از انقلاب اسلامی بودند؛ دنیای غرب هیچگاه باور نمی‌کرد که آن سیل عظیم مردم عزادار، نسلی را تربیت کنند که به ندای رهبرشان لبیک گفته و کوچک‌ترین ترسی از دادن جان خود برای حفاظت از آرمان‌های این انقلاب بزرگ نداشته باشند.

نماینده مردم تفت و میبد در مجلس  در مورد مکتب امام خمینی (ره) که توانست ملتی را در مسیر استکبارستیزی رهبری کند و به عنوان یکی از محبوب‌ترین رهبران جهان مطرح شود، اظهار داشت: امام خمینی (ره) مکتب اسلام را با تمام مؤلفه‌های آن در طول مسیر قیام خود مدنظر داشت و با یک نگاه توحیدی بر اساس اسلام مسیر بارور کردن انقلاب اسلامی را در پیش گرفت و در مکتب امام خمینی (ره) تمام اتفاقات بر اساس نگاه توحیدی و نگاه توسلی به حضرت معصومین شکل می‌گرفت.

در مکتب امام خمینی (ره) هیچ مصلحت‌اندیشی در برابر ظلم و ستم وجود نداشت

سیدجلیل میرمحمدی ادامه داد: در مکتب امام خمینی (ره) مردم جایگاه ویژه‌ای دارند و دیگر مؤلفه مهم، نفی استکبار توسط ایشان بود که با پشتیبانی به حمایت، حضور و نظر مردم در برابر ظلم و ستم ستمگران ایستاد و در این مبارزه هیچ مصلحت‌اندیشی نیز نداشتند.

وی عنوان کرد: نوع نگاه امام به مبارزات، ملت را با دل و جان در مسیر مبارزه علیه طاغوت قرار داد و پیوند عمیق و عاطفی بین ملت و رهبر ایجاد شد که این پیوند در زمان رحلت امام به خوبی مشاهده شد و هنوز هم بعد از گذشت سی و اندی سال، این پیوند قوی به خوبی احساس می‌شود.

میرمحمدی با اشاره به اینکه جهان غرب گمان می‌کرد که انقلاب اسلامی ایران در سال ۶۸ به پایان خواهد رسید و ملت ایران نمی‌توانند رهبری همچون خمینی کبیر به خود ببینند، اظهار داشت: حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به‌حق جایگزینن شایسته‌ای برای رهبری این انقلاب عظیم بود و نمونه پیوند قلبی و عاطفی که بین مردم و خمینی کبیر وجود داشت، امروز بین مردم و حضرت آیت الله خامنه‌ای نیز مشاهده می‌شود.

غرب هشدار مردم ایران در ۱۴ خرداد ۶۸ را جدی نگرفت

شاید غرب هیچگاه در خواب هم نمی‌دید که انقلاب اسلامی پس از رحلت امام خمینی (ره) و با شروع زعامت حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، نزدیک به ۴۰ سال استوار بماند و قوی‌تر از همیشه برای تحقق اهداف خود تلاش کند.

و شاید غرب هیچگاه باور نکرد که مردم ایران برای حفظ میراث ارزشمند امام خمینی (ره) و پاسداری از خون شهیدان، تمام سختی‌های وارد شده از سوی دشمنان ایران را تحمل کنند تا تن به ذلت و خواری وابستگی به دنیای غرب ندهند و نشان دهند که این ملت هیچگاه به دوران افول شاهنشاهی برنخواهند گشت.

شاید آن سیل عظیم جمعیت در سال ۱۳۶۸، هشداری بزرگ بود که غرب آن را نادیده گرفت؛ شاید آن روز همچنان برای غرب باورنکردنی است.