در کلام ساده می‌توان این گونه گفت: «حرامی ها به مرجعیت و ولایت حمله کردند و مردم این گستاخی را تاب نیاورده و با خونشان در برابر این افراد ایستادند.»، دژخیمان رژیم پهلوی افراد ساده ای نبودند، بلکه از اتاق فکرهایی با تفکرات پیچیده و حساب شده می‌آمدند، که می‌خواستند، با اهانت به مرجعیت و زندانی کردن امام امت از معترضان زهر چشم گرفته و به خیال خود امام (ره) را سرجایش بنشانند. یک روز گرم بهاری با حال و هوای تابستان بود، ۱۵ خرداد سال ۴۲، گروهی که در اشتباه محاسباتیشان ارادت این مردم به مرجعیت و ولایت را نمی‌شناختند، گمان کردند، می‌توانند، روی دستگیری امام حساب کنند و مردم نیز حرفی نخواهند زد و اعتراضی در کار نخواهد بود. پچ پچ بین کسبه‌های ورامین در خصوص دستگیری امام آغاز شد به همین دلیل به خانه امام به عنوان پرچمدار مقابله با رژیم حمله کردند، اما ایستادگی مردم دیار ۱۵ خرداد چنان محاسبات رژیم طاغوت را بر هم زد، که تمجید پیر فرزانه و بنیانگذار انقلاب اسلامی را در پی داشت که در پیامی به مناسبت سالروز قیام پانزده خرداد در ۱۵ خرداد ۱۳۶۱ نگاشته بودند: «در پانزده خرداد پهلویان و هواداران و سردمداران جنایتکارشان با دست ستم‌شاهی خود گور خود را کندند و سقوط و ننگ ابدی را برای خویش به جا گذاشتند.» و در سخنرانی در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۵۸ در قم در حضور اهالی ورامین گفتند: «آقایان محترم و جوانان معظم ورامین بر ما حق ویژه‌ای دارند، آنها در ۱۵ خرداد جوانان خود را از دست دادند و برای اسلام فعالیت کردند.» مردم دشت ورامین در آن روز به یاد ماندنی در اوج غربت و مظلومیت شهید شدند، اما با اقتدار به طاغوتیان روی خوش نشان ندادند و صف خود را از ساکتان و هتاکان به ولایت و مرجعیت جدا کردند، حسین خلیلی یکی از شهروندان ورامینی جانباز دفاع مقدس و عضو اسبق شورای شهر ورامین گفت: ساعت هشت صبح ۱۵ خرداد سال ۴۲ من کنار میدان مرکزی ورامین شاگرد مغازه مرحوم حاج حسن آقا ابراهیمی پدر شهید اکبر ابراهیمی بودم. وی ادامه داد: وقتی مغازه باز شد، پچ پچ بین کسبه شروع شد که آیت الله خمینی را دستگیر کردند، دوتا دوتا و سه تا سه تا کسبه جمع می‌شدند و برایشان سنگین بود، که یک مرجع تقلید دستگیر شده است، اما نمی‌دانستند، چه باید کرد، یک سری از مغازه‌ها به حالت نیمه تعطیل درآمد و این وضعیت تا قبل از ظهر ادامه داشت، تا یک موتور سوار از تهران آمد و خبر داد که حرکت مردم تهران به خاک و خون کشیده و سرکوب شد، در این مرحله تعدادی را به عنوان آوردن خبر زندانی شدن امام خمینی و پخش آن بین مردم را دستگیر کردند. افزایش شور حسینی در ورامین؛ خفقان شکست خلیلی گفت: از این به بعد هیجان مردم زیاد و مغازه‌ها تعطیل شد و به سمت مسجد خاتم الانبیا برای نماز حرکت کردند، از اینجا به بعد قیام با حرکت به سوی شهربانی آغاز شد، خفقان شکسته شد و ترس مردمی که دوران رضا شاه را دیده بودند، جرأت ابراز نظریاتشان را نداشتند، اما با دیدن کشتار مردم تهران و دستگیری حضرت امام (ره) صبر مردم لبریز شد، مردم در شهربانی گفتند باید زندانی‌های ما را آزاد کنید و به ناچار هم شهربانی این کار را انجام داد، مردم موقتاً به خانه‌ها بازگشتند، اما مغازه‌ها بسته بود، آماده قیام بودند و ساعت ۳ تجمع کردند. وی گفت: در همین لحظه خبر دادند که عده‌ای از پیشوا و از جاده روستای قلعه‌سین به سمت ورامین در حرکت هستند و ما هم به همراه مردم ورامین به استقبال آنها رفتیم و در میدان رازی فعلی این دو گروه به هم پیوستند؛ تا اینجا تعداد زیاد نبود یعنی در کل حدود ۵۰ نفر از پیشوا و ۵۰ نفر هم از ورامین بودند، ولی بعد از آن مردم کم کم به این‌ها پیوستند، اکنون جمعیت بیشمار شده بود و به میدان مرکزی رسیدند و به خاطر دارم که پاسبانی که در میدان پست می‌داد داخل مغازه‌ای رفت و در را به روی خود بست و شهربانی هم هیچ استقامتی نکرد، البته مردم هم به سمت شهربانی نرفتند.

وی اضافه کرد: برای اولین بار در ۱۵ خرداد سال ۴۲ خفقان نظام شاهنشاهی شکسته شد و مردم قدرت خودشان را نشان دادند، مردم با دست خالی پایه‌های نظام ۱۵۰۰ ساله شاهنشاهی را به لرزه درآوردند، حرکت مردم دشت ورامین استثنا شد، چرا که آن‌ها حرکتی را آغاز کردند و با یک کشتار تمام شد، در ورامین از سه نقطه سه حرکت انجام شد و این سه حرکت به هم پیوست و آن رود خروشانی شد که تا باقرآباد ادامه پیدا کرد که این سه نقطه شامل ورامین، پیشوا و محمدآبادِ عرب‌ها بودند.

شعار «یا مرگ یا خمینی» در مسیر ورامین تا باقرآباد طنین انداز شد در ورامین غوغایی برپا شده بود، از سویی دیگر مردم از پیشوا نیز به ورامین آمده بودند همگی در حال عزیمت به تهران بودند و شور حسینی با توجه به اینکه حادثه در عاشورا رخ داده بود، فراگیر شد. محمد مهماندوست، یکی دیگر از حماسه آفرینان ۱۵ خرداد در ورامین است، لحظه لحظه آن روز و حماسه مردم ورامین در ذهنش نقش بسته است، وی به خبرنگار مهر گفت: علمدار این حرکت در ورامین یک روحانی معتمد به نام حاج سیدآقا احمدی که کاسب و ملبس به لباس روحانیت بود، که همه مردم ایشان را قبول داشتند، حاج سیدآقا از پاچنار در خیابان طالقانی ورامین با سه فریاد «یا حسین» به سوی میدان مرکزی شهر آمد و جمعیت نیز همراه ایشان می‌آمد، سه بار دور میدان مرکزی ورامین چرخیدند و فریاد می‌زدند و شعار می‌دادند، که «یا مرگ یا خمینی».   وی گفت: در کل کشور تنها ورامینی‌ها و پیشوایی ها کفن پوش به میدان آمدند و این پوشیدن کفن به این معنی بود، که ما جانمان را کف دست گرفته و برای شهادت آمادگی داریم. روایت هولناک از ریختن اجسام مُثله شده شهدای ۱۵ خرداد در برابر مردم این شاهد عینی افزود: در سمت چپ باقرآباد یک حسینیه بود، که هنوز هم هست، ژاندارم‌ها مردم را دعوت می‌کنند، که بیایید، با شما کار داریم، وقتی مردم در آن حسینیه جمع می‌شوند، یکی از ژاندارم‌های بی شرف یک لُنگی داشته است، که آن را باز می‌کند و اجساد مُثله شده شهدا را نشان مردم می‌دهد و می‌گوید، اگر به مسیر ادامه دهید، شما را هم مانند این افراد می کشیم. وی افزود: اولین فردی که در این مکان شهید شد، شهید سید مرتضی طباطبایی بود، که جلو رفت، ژاندارم‌ها گفتند، برگرد وگرنه تو را خواهیم کشت، این شهید سینه‌اش را سپر کرد و گفت، مرغابی را از آب می‌ترسانید، پس از آن با شلیک گلوله ژاندارم‌ها جان سپرد و شهید شد، شهید بعدی شهید امیر معصومشاهی بود، بعد از آن ژاندارم‌ها شروع به تیراندازی رگباری به سوی جمعیت کردند، که جمعیت پخش شد، افرادی که جلو بودند اکثراً شهید شدند و پیکر شهدا را داخل چاه‌های قنات‌های اطراف می‌ریختند. مهماندوست گفت: تا مغرب این منطقه مملو از بوی خون و پیکر شهدا و کشتار وحشیانه بود، دژخیمان پیکر شهدا را با کامیون جمع کرده و در چهار گودال بزرگ در مسگر آب ریخته و به صورت فله‌ای دفن کردند. «ستارگان درخشان» ورامین در کلام رهبری مروری بر سابقه تاریخی و مذهبی مردم دشت ورامین موید این موضوع است که این دیار و منطقه سابقه دیرینه ای در حمایت از ولایت، مرجعیت و اسلام دارد، وجود امامزادگان و بقاع متبرکه در گوشه و کنار این دشت پهناور نشان دهنده عشق و علاقه مردم منطقه به اهل بیت علیهم السلام را نشان می‌دهد و هماره سلوک و مسلک تشیع مدارانه آنان را متجلی می‌کند. در سال‌های اخیر و در فتنه‌های متعدد از جمله سال ۸۸ نیز مردمان ورامین مجدداً کفن پوشیده و در ۹ و ۱۰ دی با پای پیاده و برای دفاع از ولایت و مرجعیت و نظام اسلامی به سوی بیت رهبری حرکت کردند، تا ثابت کنند، راه پدران خود در ۱۵ خرداد ۴۲ را ادامه داده و خواهند داد. در این حماسه مردمی در ورامین تعداد زیادی از مردم شهید شدند و مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله خامنه ای به پاس حماسه بزرگ و غرور آفرین مردم ورامین در سال ۴۲ در سفر ۲۲ خرداد سال ۸۲ خود به ورامین در وصف این شهدا آوردند: «آن روز (۱۵ خرداد ۴۲) هیچ‌کس گمان نمی‌کرد روزی خواهد رسید که این شهدای مظلوم و گمنام، مثل «ستاره‌های درخشان»، نه فقط در آسمان ورامین، بلکه در آسمان ایران اسلامی خواهند درخشید، آنها در مظلومیت جان دادند و خدا به مظلومیت و غربت آنها برکت داد و مجاهدت آنها در پی خود مجاهدت‌های دیگری را به‌وجود آورد و حرکت حق، هر روز قوی‌تر و ستبرتر شد.»