ایران از موضع ضعف وارد مذاکرات نشده است

به گزارش گروه بین‌الملل عصر قانون: دو تحلیلگر ارشد آمریکایی مسائل ایران با نگارش یک یادداشت مفصل اذعان کرده‌اند که فشار تحریم‌ها عامل شکل‌گیری مذاکرات غیرمستقیم میان ایران و آمریکا نیست.

این یادداشت را «ری تکیه»، مقام سابق وزارت خارجه آمریکا و عضو کنونی شورای روابط خارجی و «رائول مارک گرشت»، افسر سابق سیا در مسائل غرب آسیا در پایگاه پولیتیکو نوشته‌‌اند.

این دو کارشناس مسائل سیاست خارجی برخی ادعاها مبنی بر اینکه ایرانی‌ها از موضع ضعف وارد مذاکره شده‌اند را رد کرده و نوشته‌اند: «به عبارت دیگر، جمهوری اسلامی ایران به جای اینکه در موضع التماس باشد با اعتماد به نفس عمل می‌کند.»

نگارندگان این یادداشت در ادامه به برداشت‌های اشتباه مقام‌های آمریکایی از اثر تحریم‌ها بر رفتار طرف ایرانی اشاره کرده و نوشته‌اند: «برای مدت طولانی، مقامات آمریکایی خود را درباره توانایی بازدارندگی هسته‌ای تحریم‌های اقتصادی فریب داده‌اند. حالا که دولت ترامپ تصمیم به ازسرگیری مذاکرات گرفته است، مهم است که آن‌ها دشمن خود را بهتر درک کنند، به‌ویژه محدودیت‌های تحریم‌ها در تأثیرگذاری بر رفتار ایران».

«تکیه» و «گرشت» نوشته‌اند تحریم‌ها ممکن است برای ایرانی‌ها درد ایجاد کنند و آن‌ها را از منابع محروم سازند، اما به هیچ‌وجه آن‌ها را وادار نکرده‌اند که از «ایمان و مأموریت‌هایشان» دست بکشند.

آنها نوشته‌اند در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ، کارزار تحریم‌های «فشار حداکثری» آسیب واقعی به اقتصاد ایران وارد کرد اما ایران دارایی‌های هسته‌ای خود را تسلیم نکرد.

این دو کارشناس در ادامه تصریح کرده‌اند شکل‌گیری مذاکرات در دوران ریاست‌جمهوری باراک اوباما هم نه نتیجه فشار تحریم‌ها بلکه نتیجه به رسمیت شناختن «حق» غنی‌سازی اورانیوم از سوی واشنگتن بود.

آنها می‌نویسند: توافق هسته‌ای باراک اوباما در سال ۲۰۱۵ موسوم به برنامه جامع اقدام مشترک (JCPOA) نیز صرفاً نتیجه انباشت تحریم‌ها نبود، یا دست‌کم تنها محصول تحریم‌ها نبود. مذاکرات هسته‌ای که به این توافق منجر شد، در واقع در سال ۲۰۰۳ با اروپایی‌ها آغاز شد.

آنها ادامه داده‌اند: «رویکرد دوستانه‌تر اوباما تنها پس از یک امتیاز کلیدی از سوی واشنگتن پیشرفت کرد: به رسمیت شناختن “حق” ایران برای غنی‌سازی اورانیوم. آمریکا همچنین یک امتیاز کلیدی دیگر هم به ایران داد و آن اینکه اجازه داد ایران زیرساخت‌های هسته‌ای قابل‌توجهی را حفظ کند که می‌توانست در هر زمان دوباره فعال شود».

ری تکیه و گرشت ادعا می‌کنند علی اکبر صالحی رئیس وقت سازمان انرژی اتمی ایران از توافق اوباما استقبال کرد زیرا این توافق تضمین می‌کرد که جمهوری اسلامی برنامه هسته‌ای پیشرفته‌تر و با بودجه بهتری داشته باشد که می‌توانست آشکارا توسعه یابد.

آنها خاطرنشان کرده‌اند از زمان جنگ ایران و عراق در دهه ۱۹۸۰ به این سو جمهوری اسلامی ایران مقاوم‌تر از آن چیزی نشان داده که منتقدان انتظار داشته‌اند.